Neoadjuwantowa chemioterapia w połączeniu z atezolizumabem u pacjentów niedrobnokomórkowym rakiem płuc
Autor: Anna Soboń
Data: 27.05.2020
Źródło: The Lancet Onkology
Opracował: Mikołaj Kamiński
Opracował: Mikołaj Kamiński
Na łamach Lancet Oncology ukazały się wyniki badania klinicznego drugiej fazy, w którym oceniono efekt inhibitora PD-L1 (ligand dla PD-1) – atezolizumabu wraz z karboplatyną i nab-paklitakselem jako leczenie neoadjuwantowe u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc.
Inhibitory punktów kontrolnych, takie jak inhibitory PD-1 mają udowodniona skuteczność u pacjentów z rozsianym niedrobnokomórkowym rakiem płuc. Obecnie coraz więcej uwagi poświęca się wykorzystaniu tej grupy leków u pacjentów z rakiem płuc, który można poddać resekcji.
Do badania włączono pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc stadium Ib–IIIa ze sprawnością ocenianą w skali Eastern Cooperative Oncology Group na 0 lub 1 (pacjent zdolny co najmniej do chodzenia lub lekkiej pracy). Uczestników leczono dwoma cyklami chemioterapii opartej na karboplatynie i nab-paklitakselu oraz atezolizumabem. U osób u których nie doszło do progresji po dwóch cyklach, leczono kolejnymi dwoma cyklami po których następowała operacja. Pierwszorzędowym punktem końcowym była odpowiedź histopatologiczna zdefiniowana jako obecność 10% lub mniej masy resztkowej guza w momencie operacji.
Do leczenia zakwalifikowano 30 pacjentów wśród których 23 (77%) miało raka płuc stadium IIIa. Wszyscy poza jednym pacjentem przeszli zabieg operacyjny, w tym 26 osób przeszło z powodzeniem radykalną resekcję. Ostatecznie 17 (57%) z 30 pacjentów spełniło pierwotny punkt końcowy. Najczęstszymi objawami niepożądanymi były neutropenia (50% uczestników), wzrost stężenia aminotransferaz oraz trombocytopenia. Nie odnotowano śmierci bezpośrednio związanej z leczeniem.
Zastosowanie atezolizumabu, karboplatyny i nab-paklitakselu przed operacją niedrobnokomórkowego raka płuc może być interesującą opcja terapeutyczną jeśli zostanie zweryfikowana w większym badaniu klinicznym z odpowiednią grupą kontrolną.
Do badania włączono pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc stadium Ib–IIIa ze sprawnością ocenianą w skali Eastern Cooperative Oncology Group na 0 lub 1 (pacjent zdolny co najmniej do chodzenia lub lekkiej pracy). Uczestników leczono dwoma cyklami chemioterapii opartej na karboplatynie i nab-paklitakselu oraz atezolizumabem. U osób u których nie doszło do progresji po dwóch cyklach, leczono kolejnymi dwoma cyklami po których następowała operacja. Pierwszorzędowym punktem końcowym była odpowiedź histopatologiczna zdefiniowana jako obecność 10% lub mniej masy resztkowej guza w momencie operacji.
Do leczenia zakwalifikowano 30 pacjentów wśród których 23 (77%) miało raka płuc stadium IIIa. Wszyscy poza jednym pacjentem przeszli zabieg operacyjny, w tym 26 osób przeszło z powodzeniem radykalną resekcję. Ostatecznie 17 (57%) z 30 pacjentów spełniło pierwotny punkt końcowy. Najczęstszymi objawami niepożądanymi były neutropenia (50% uczestników), wzrost stężenia aminotransferaz oraz trombocytopenia. Nie odnotowano śmierci bezpośrednio związanej z leczeniem.
Zastosowanie atezolizumabu, karboplatyny i nab-paklitakselu przed operacją niedrobnokomórkowego raka płuc może być interesującą opcja terapeutyczną jeśli zostanie zweryfikowana w większym badaniu klinicznym z odpowiednią grupą kontrolną.
