Pembrolizumab wydłuża przeżycie chorych na zaawansowanego raka płuca
Autor: Marta Koblańska
Data: 29.01.2019
Źródło: ESMO Immuno-Oncology Congress/KS
Podczas kongresu ESMO Immuno-Oncology 2018 w Genewie przedstawiono wyniki międzynarodowego, otwartego badania klinicznego fazy II/III KEYNOTE-010, w którym wykazano, że pembrolizumab znacząco wydłuża czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) w porównaniu do docetakselu u wcześniej leczonych chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP).
Do badania KEYNOTE-010 włączono dorosłych chorych na zaawansowanego NDRP, u których stwierdzono ekspresję PD-L1 (TPS ≥1%). Chorych losowo przydzielono do jednego z trzech ramion: pembrolizumabu w dawce 10 mg/kg, pembrolizumabu w dawce 2 mg/kg co trzy tygodnie do maksymalnie 35 cykli lub do ramienia z docetakselem w dawce 75 mg/m2 co trzy tygodnie do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności.
Podczas Kongresu ESMO Immuno-Oncology 2018 przedstawiono zaktualizowane dane dotyczące czasu przeżycia całkowitego oraz bezpieczeństwa leczenia pembrolizumabem po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 43 miesiące oraz długoterminowe wyniki dla chorych, którzy otrzymali pełnych 35 kursów leczenia (przez blisko 2 lata) oraz dla chorych, którzy otrzymali drugi kurs leczenia pembrolizumabem.
Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 42,6 miesiąca (zakres 35,2 do 53,2 miesiąca) czas przeżycia całkowitego był istotnie dłuższy u chorych z ekspresją PD-L1 TPS ≥50% otrzymujących pembrolizumab niż u chorych otrzymujących docetaksel. Mediana OS wynosiła 16,9 miesiąca (95% CI 12,3-21,4 miesiąca) u chorych leczonych pembrolizumabem versus 8,2 miesiąca (95% CI 6,4-9,8) u chorych leczonych docetakselem (HR 0,53; 95% CI 0,42-0,66; p < 0.00001). Odsetek chorych pozostających przy życiu po 36 miesiącach wynosił 35% versus 13% odpowiednio dla pembrolizumabu i docetakselu. Podobnie poprawę wyników w zakresie OS odnotowano u chorych, u których ekspresja PD-L1 wynosiła ≥1% (HR 0,69; 95% CI, 0,60–0,80; p < 0,00001).
Profil bezpieczeństwa pembrolizumabu był podobny do profilu wykazanego w poprzednich badaniach. Toksyczność w stopniu 3. do 5. związana z leczeniem (ang. treatment-related adverse events, TRAEs) wystąpiła u 16% chorych leczonych pembrolizumabem i u 37% chorych leczonych docetakselem.
Podczas Kongresu ESMO Immuno-Oncology 2018 przedstawiono zaktualizowane dane dotyczące czasu przeżycia całkowitego oraz bezpieczeństwa leczenia pembrolizumabem po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 43 miesiące oraz długoterminowe wyniki dla chorych, którzy otrzymali pełnych 35 kursów leczenia (przez blisko 2 lata) oraz dla chorych, którzy otrzymali drugi kurs leczenia pembrolizumabem.
Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 42,6 miesiąca (zakres 35,2 do 53,2 miesiąca) czas przeżycia całkowitego był istotnie dłuższy u chorych z ekspresją PD-L1 TPS ≥50% otrzymujących pembrolizumab niż u chorych otrzymujących docetaksel. Mediana OS wynosiła 16,9 miesiąca (95% CI 12,3-21,4 miesiąca) u chorych leczonych pembrolizumabem versus 8,2 miesiąca (95% CI 6,4-9,8) u chorych leczonych docetakselem (HR 0,53; 95% CI 0,42-0,66; p < 0.00001). Odsetek chorych pozostających przy życiu po 36 miesiącach wynosił 35% versus 13% odpowiednio dla pembrolizumabu i docetakselu. Podobnie poprawę wyników w zakresie OS odnotowano u chorych, u których ekspresja PD-L1 wynosiła ≥1% (HR 0,69; 95% CI, 0,60–0,80; p < 0,00001).
Profil bezpieczeństwa pembrolizumabu był podobny do profilu wykazanego w poprzednich badaniach. Toksyczność w stopniu 3. do 5. związana z leczeniem (ang. treatment-related adverse events, TRAEs) wystąpiła u 16% chorych leczonych pembrolizumabem i u 37% chorych leczonych docetakselem.
