123RF
Poziotynib skuteczny u chorych na raka płuca z mutacją w genie HER2
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 04.10.2021
Źródło: Journal of Clinical Oncology, opr. Katarzyna Stencel
Zastosowanie poziotynibu u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca z obecnością mutacji w eksonie 20 genu HER wiąże się z uzyskaniem częściowej odpowiedzi na leczenie oraz wydłużeniem mediany czasu wolnego od progresji choroby – wykazały badania opublikowane w „Journal of Clinical Oncology”.
Mutacje w genie HER2 występują u 3% chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca, a 48% z nich to mutacje w eksonie 20. Dane przedkliniczne wskazują, że chorzy ci są oporni na większość zarejestrowanych inhibitorów kinazy tyrozynowej, takich jak afatynib, neratynib czy dakomitynib.
Poziotynib jest doustnym, nieodwracalnym i kowalencyjnym inhibitorem kinazy tyrozynowej. Jego skuteczność została potwierdzona w badaniach in vitro oraz na modelach in vivo ukazujących aktywność przeciwnowotworową poziotynibu w komórkach z obecnośćią tych mutacji. Na podstawie danych przedklinicznych badacze rozpoczęli wielokohortowe badanie kliniczne II fazy oceniające skuteczność i bezpieczeństwo poziotynibu u chorych na nowotwory lite, w tym na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) z ocecnością mutacji w eksonie 20 genu HER2. W „JCO” opublikowano wstępne wyniki dotyczące kohorty chorych na NDRP.
Chorzy na NDRP z obecnością mutacji w eksonie 20 genu EGFR otrzymywali poziotynib w dawce dobowej 16 mg w 28-dniowym cyklu leczenia. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był odsetek odpowiedzi na leczenie (overall response rate, ORR) według kryteriów RECIST 1.1. Do badania włączono 30 chorych, z których 90% było już wcześniej poddanych chemioterapii opartej na pochodnych platyny, a 53% chorych otrzymało dwie lub więcej linii leczenia.
W chwili odcięcia danych, 1 marca 2021 roku, ORR wynosił 27% (95% CI 12–46), a odpowiedzi obserwowane były niezależnie od rodzaju mutacji w genie HER2. Mediana czasu trwania odpowiedzi (duration of response, DOR) wynosiła 5 miesięcy, mediana czasu wolnego od progresji choroby (progression free survival, PFS) – 5,5 miesiąca, a mediana czasu przeżycia całkowitego (overall survival, OS) – 15 miesięcy.
Najczęstsze działania niepożądane w stopniu III obejmowały wysypkę skórną (47%) i biegunkę (20%). Podobne wyniki uzyskano w wieloośrodkowym badaniu klinicznym II fazy ZENITH20, do którego włączono 90 chorych.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
Poziotynib jest doustnym, nieodwracalnym i kowalencyjnym inhibitorem kinazy tyrozynowej. Jego skuteczność została potwierdzona w badaniach in vitro oraz na modelach in vivo ukazujących aktywność przeciwnowotworową poziotynibu w komórkach z obecnośćią tych mutacji. Na podstawie danych przedklinicznych badacze rozpoczęli wielokohortowe badanie kliniczne II fazy oceniające skuteczność i bezpieczeństwo poziotynibu u chorych na nowotwory lite, w tym na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) z ocecnością mutacji w eksonie 20 genu HER2. W „JCO” opublikowano wstępne wyniki dotyczące kohorty chorych na NDRP.
Chorzy na NDRP z obecnością mutacji w eksonie 20 genu EGFR otrzymywali poziotynib w dawce dobowej 16 mg w 28-dniowym cyklu leczenia. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był odsetek odpowiedzi na leczenie (overall response rate, ORR) według kryteriów RECIST 1.1. Do badania włączono 30 chorych, z których 90% było już wcześniej poddanych chemioterapii opartej na pochodnych platyny, a 53% chorych otrzymało dwie lub więcej linii leczenia.
W chwili odcięcia danych, 1 marca 2021 roku, ORR wynosił 27% (95% CI 12–46), a odpowiedzi obserwowane były niezależnie od rodzaju mutacji w genie HER2. Mediana czasu trwania odpowiedzi (duration of response, DOR) wynosiła 5 miesięcy, mediana czasu wolnego od progresji choroby (progression free survival, PFS) – 5,5 miesiąca, a mediana czasu przeżycia całkowitego (overall survival, OS) – 15 miesięcy.
Najczęstsze działania niepożądane w stopniu III obejmowały wysypkę skórną (47%) i biegunkę (20%). Podobne wyniki uzyskano w wieloośrodkowym badaniu klinicznym II fazy ZENITH20, do którego włączono 90 chorych.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
