Selumetinib z docetakselem u chorych na raka płuca
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 30.06.2012
Źródło: Pasi A. Janne, Alice Tsang Shaw, Jose Rodrigues Pereira et al. Phase II double-blind, randomized study of selumetinib (SEL) plus docetaxel (DOC) versus DOC plus placebo as second-line treatment for advanced KRAS mutant non-small cell lung cancer (NSCLC).
Podczas konferencji ASCO 2012 przedstawiono wyniki badania II, w którym testowano efektywność selumetinibu skojarzonego z docetakselem w porównaniu do monoterapii docetakselem u chorych na zaawansowanego lub przerzutowego niedrobnokomórkowego raka płuca z potwierdzoną mutacją KRAS.
Mutacja w genie KRAS jest najczęściej występującą mutacją u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP). Występuje ona u 20% chorych na NDRP. Drugą najczęstszą jest mutacja w genie EGFR. Obie mutacje są wykluczające się tzn. że nie występują razem.
Selumetinib (AZD6244, ARRY-142866) jest selektywnym inhibitorem MEK1/2.
Do badania włączono 422 chorych, z których 113 prezentowało mutację w genie KRAS w kodonie 12, natomiast 87 zrandomizowano do jednego z dwóch ramion badania (randomizacja 1:1). Zakwalifikowani chorzy otrzymywali wcześniej jedną linię chemioterapii z powodu zaawansowanego lub przerzutowego NDRP. Stopnień sprawności WHO 0 prezentowało 50% chorych, reszta badanych była w stopniu 1.Mediana cykli zastosowanej terapii wynosiła 4 i 5, odpowiednio w ramieniu, w którym chorzy otrzymywali selumetinibem z docetakselem i placebo z docetakselem. Odsetek odpowiedzi klinicznych po zastosowanym leczeniu był wyższy w grupie leczonej selumetinibem skojarzonym z docetakselem (37% vs 0%; p<0.0001). Również mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival) była dłuższa w grupie badanej (5.3 vs 2.1 months; HR=0.58; 80%CI 0.42-0.79; p=0.013). Mediana całkowitego przeżycia (OS – overall survival) również była dłuższa u chorych leczonych selumetinibem z docetakselem jednak różnica ta nie była istotna statystycznie (9.4 vs 5.2 months; HR=0.80; 80%CI 0.56-1.14; p=0.20). Działania niepożądane 3 i 4 stopnia częściej występowały w grupie leczonej selumetinibem, do najczęstszych należała: neutropenia (67% vs 54%), gorączka neutropeniczna (16% vs 0%), duszność (12% vs 2%), osłabienie (9% vs 0), wysypka (6% vs 0%).
Selumetinib (AZD6244, ARRY-142866) jest selektywnym inhibitorem MEK1/2.
Do badania włączono 422 chorych, z których 113 prezentowało mutację w genie KRAS w kodonie 12, natomiast 87 zrandomizowano do jednego z dwóch ramion badania (randomizacja 1:1). Zakwalifikowani chorzy otrzymywali wcześniej jedną linię chemioterapii z powodu zaawansowanego lub przerzutowego NDRP. Stopnień sprawności WHO 0 prezentowało 50% chorych, reszta badanych była w stopniu 1.Mediana cykli zastosowanej terapii wynosiła 4 i 5, odpowiednio w ramieniu, w którym chorzy otrzymywali selumetinibem z docetakselem i placebo z docetakselem. Odsetek odpowiedzi klinicznych po zastosowanym leczeniu był wyższy w grupie leczonej selumetinibem skojarzonym z docetakselem (37% vs 0%; p<0.0001). Również mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival) była dłuższa w grupie badanej (5.3 vs 2.1 months; HR=0.58; 80%CI 0.42-0.79; p=0.013). Mediana całkowitego przeżycia (OS – overall survival) również była dłuższa u chorych leczonych selumetinibem z docetakselem jednak różnica ta nie była istotna statystycznie (9.4 vs 5.2 months; HR=0.80; 80%CI 0.56-1.14; p=0.20). Działania niepożądane 3 i 4 stopnia częściej występowały w grupie leczonej selumetinibem, do najczęstszych należała: neutropenia (67% vs 54%), gorączka neutropeniczna (16% vs 0%), duszność (12% vs 2%), osłabienie (9% vs 0), wysypka (6% vs 0%).
