Adalimumab w RZS

Adalimumab (ADA) jest lekiem z grupy inhibitorów TNFα często stosowanym w tym rozpoznaniu. Zaleca się przyjmowanie leku w schemacie 40mg w iniekcji podskórnej co 2 tygodnie. Farmakodynamika ADA jest bardzo zróżnicowana u poszczególnych osób i zależy od wielu czynników.

Przy stężeniu w surowicy krwi 5ug/ml lek wykazuje optymalną skuteczność, a przy większych stężeniach nie ma dalszych korzyści terapeutycznych. Badanie przeprowadzone przez grupę z Holandii miało na celu sprawdzenie, czy zmiana dawkowania leku z wydłużeniem o 50% odstępów (z dwóch do trzech tygodni) w podawaniu leku u chorych z wysokim > 8mg/ml stężeniem leku w surowicy nie wpłynie na pogorszenie wyników leczenia.

Wśród 147 pacjentów z RZS leczonych ADA powyżej 28 tygodni stężenie >8mg/ml stwierdzono u 55 chorych. Następnie zostali oni losowo, w stosunku 1:1 przydzieleni do grupy z wydłużeniem odstępu między dawkami lub ze standardowym dawkowaniem. Po 28 tygodniach różnica DAS 28 w grupie z wydłużeniem odstępów wyniosła -0.14 , w grupie standardowej 0,30. U większości chorych z wydłużoną przerwą miedzy dawkami stężenie leku we krwi pozostało powyżej 5ug/ml, jedynie u kliku było nieznacznie niższe w oznaczeniach kontrolnych, co nie miało wpływu na zwiększenie aktywności choroby.

Wśród wszystkich chorych z RZS, którzy brali udział w badaniu (n=147) u 78% chorych stężenie leku w pierwszym oznaczeniu było wyższe niż 5mg/ml. Dostosowanie dawki stosowanej do stężenia we krwi może zwiększyć bezpieczeństwo terapii (mniej działań niepożądanych) oraz wpłynąć na ograniczenie jej kosztów. Podobna zależność skuteczności leczenia i stężenia leku we krwi obserwowana jest u chorych z ZZSK i ŁZS. Prawdopodobnie również w tych wskazaniach przedłużenie odstępów między dawkami przyniosłoby podobne wyniki.