Atacicept w leczeniu tocznia układowego
Autor: Alicja Kostecka
Data: 09.04.2018
Źródło: Efficacy and Safety of Atacicept in Patients With Systemic Lupus Erythematosus. Arthritis Rheumatol. 2018 Feb;70(2):266-276.
Atacicept jest rekombinowanym białkiem hamującym limfocyty B, poprzez wpływ na białka regulujące dojrzewanie i aktywność tych komórek - BLyS (B-lymphocyte stimulator) i APRIL ( A proliferation-inducing ligand). Wyniki badania ADDRESS II wskazują, że może stać się on kolejnym lekiem biologicznym znajdującym zastosowanie w terapii tocznia rumieniowatego układowego (TRU).
Badanie ADDRESS II było wieloośrodkowym, randomizowanym, kontrolowanym placebo, badaniem klinicznym fazy IIb, w którym oceniano skuteczność i bezpieczeństwo stosowania ataciceptu w populacji pacjentów z aktywnym, seropozytywnym TRU, u których stosowano jednocześnie terapię standardową.
Pacjentów zrandomizowano do grupy otrzymującej atacicept w dawce 75mg, 150mg lub placebo przez okres 24 tygodni. Analizą metodą intent - to - treat objęto w sumie 306 chorych. Pierwotny punkt końcowy badania stanowiła poprawa złożonego wskaźnika SRI-4 (SLE Responder Index 4) obejmującego: zmniejszenie aktywności choroby według wskaźnika SLEDAI o co najmniej 4 pkt, <10% pogorszenie w PGA (Physician’s Global Assessment) oraz brak zaostrzenia TRU w skali BILAG (brak objawów zaostrzenia TRU spełniających kryteria BILAG A (ciężkie) i nie więcej niż 1 zaostrzenie BILAG B (umiarkowane)). Pomimo, że w badaniu nie uzyskano pierwotnego punktu końcowego, jednak zaobserwowano istotną różnicę w odpowiedzi na leczenie w ramieniu stosującym placebo i atacicept. W subpopulacji chorych z wysoką aktywnością choroby (SLEDAI ≥ 10) zróżnicowanie odpowiedzi pomiędzy chorymi otrzymującymi lek badany i placebo było większe (w analizie SRI-4 i SRI-6). Lepsza odpowiedź na leczenie ataciceptem uzyskano również w grupie chorych seropozytywnych, z aktywną postacią choroby. Włączenie leku badanego związane było ze zmniejszeniem stężenia immunoglobulin, miana przeciwciał anty-dsDNA oraz zwiększeniem stężenia składowych układu dopełniacza (efekt ten utrzymywał się do zakończenia leczenia).
Nie odnotowano zwiększonej częstości poważnych zdarzeń niepożądanych oraz ciężkich powikłań infekcyjnych, względem placebo. Nie obserwowano ponadto ciężkich przypadków hypogammaglobulinemii. Konieczne są dalsze badania kliniczne nad ustaleniem pozycji ataciceptu w terapii chorych na TRU.
Pacjentów zrandomizowano do grupy otrzymującej atacicept w dawce 75mg, 150mg lub placebo przez okres 24 tygodni. Analizą metodą intent - to - treat objęto w sumie 306 chorych. Pierwotny punkt końcowy badania stanowiła poprawa złożonego wskaźnika SRI-4 (SLE Responder Index 4) obejmującego: zmniejszenie aktywności choroby według wskaźnika SLEDAI o co najmniej 4 pkt, <10% pogorszenie w PGA (Physician’s Global Assessment) oraz brak zaostrzenia TRU w skali BILAG (brak objawów zaostrzenia TRU spełniających kryteria BILAG A (ciężkie) i nie więcej niż 1 zaostrzenie BILAG B (umiarkowane)). Pomimo, że w badaniu nie uzyskano pierwotnego punktu końcowego, jednak zaobserwowano istotną różnicę w odpowiedzi na leczenie w ramieniu stosującym placebo i atacicept. W subpopulacji chorych z wysoką aktywnością choroby (SLEDAI ≥ 10) zróżnicowanie odpowiedzi pomiędzy chorymi otrzymującymi lek badany i placebo było większe (w analizie SRI-4 i SRI-6). Lepsza odpowiedź na leczenie ataciceptem uzyskano również w grupie chorych seropozytywnych, z aktywną postacią choroby. Włączenie leku badanego związane było ze zmniejszeniem stężenia immunoglobulin, miana przeciwciał anty-dsDNA oraz zwiększeniem stężenia składowych układu dopełniacza (efekt ten utrzymywał się do zakończenia leczenia).
Nie odnotowano zwiększonej częstości poważnych zdarzeń niepożądanych oraz ciężkich powikłań infekcyjnych, względem placebo. Nie obserwowano ponadto ciężkich przypadków hypogammaglobulinemii. Konieczne są dalsze badania kliniczne nad ustaleniem pozycji ataciceptu w terapii chorych na TRU.
