Belimumab w leczeniu podtrzymującym remisję AAV

BLyS (czynnik stymulujący limfocyty B) uważany jest za jeden z elementów uczestniczących w złożonej patogenezie zapaleń naczyń związanych z przeciwciałami ANCA (AAV). Próba dołączenia belimumabu (przeciwciała monoklonalnego skierowanego przeciwko BLyS) do standardowej terapii podtrzymującej remisję AAV nie wykazała przewagi terapii skojarzonej belimumabem i azatiopryną w porównaniu do azatiopryny stosowanej w monoterapii.

W międzynarodowym, wieloośrodkowym, podwójnie zaślepionym badaniu klinicznym, kontrolowanym placebo, belimumab stosowano w leczeniu podtrzymującym, po uzyskaniu remisji klinicznej leczeniem cyklofosfamidem lub rituximabem. 106 chorych na AAV zrandomizowano do dwóch ramion badania – w pierwszym stosowano belimumab (10mg/kg, i.v.), w drugim placebo. Wszyscy chorzy równocześnie otrzymywali azatioprynę (2mg/kg/d) oraz glikokortykosteroid (dawka w przeliczeniu na prednizon <10mg/d). Czas do wystąpienia pierwszego zdefiniowanego protokołem zdarzenia niepożądanego (pierwotny punkt końcowy badania) nie różnił się istotnie w obu analizowanych ramionach badania. Definicja zdarzenia obejmowała wystąpienie zaostrzenia wg BVAS ≥6, wystąpienie co najmniej jednego objawu dużego wg BVAS lub włączenie leku immunosupresyjnego niedozwolonego protokołem. Stosowanie belimumabu nie zmniejszało ryzyka wystąpienia określonego protokołem zdarzenia (10 vs 11, odpowiednio w ramieniu otrzymującym belimumab i placebo) oraz wystąpienia zaostrzenia zapalenia naczyń. Nie wykazano ponadto różnic w czasie do wystąpienia pierwszego zaostrzenia zapalenia naczyń. Co ciekawe, w podgrupie chorych otrzymujących w leczeniu indukującym rituximab, a następnie w leczeniu podtrzymującym belimumab nie obserwowano nawrotu aktywności zapalenia naczyń, co wymaga dalszych badań klinicznych.