Blosozumab - nowy lek o działaniu anabolicznym w terapii osteoporozy

Trwają badania nad kolejnym nowym lekiem w terapii osteoporozy. Blosozumab jest humanizowanym monoklonalnym przeciwciałem IgG4 skierowanym przeciwko syntetyzowanej przez osteocyty - sklerostynie. Sklerostyna jest białkiem wpływającym negatywnie na procesy kościotworzenia. Wstępne doniesienia w postaci wyników randomizowanego badania klinicznego II fazy, kontrolowanego placebo, z zastosowaniem blosozumabu wskazują na korzystne działanie leku, wyrażające się istotnym zwiększeniem gęstości mineralnej kości (BMD) dotyczącym zarówno biodra, szyjki kości udowej, jak i kręgosłupa lędźwiowego.

W badaniu analizowano skuteczność różnych schematów dawkowania leku, podawanego w postaci iniekcji podskórnych (różnice w wielkości dawki i odstępie pomiędzy kolejnymi podaniami). Badaniem objęto 120 kobiet w okresie pomenopauzalnym (średnia wieku ok. 66 lat), ze średnią wartością T-score kręgosłupa lędźwiowego wynoszącą -2,8. W podgrupie otrzymującej najwyższą dawkę leku (270mg co 2 tyg.) uzyskano zwiększenie BMD o 17,7% w zakresie kręgosłupa oraz 6,7% w zakresie biodra, po 52 tygodniach terapii. W ciągu 4 tygodni od rozpoczęcia leczenia zaobserwowano wzrost markerów kościotworzenia (PINP), których stężenie następnie uległo normalizacji. Natomiast biochemiczne markery resorpcji kości (CTx) uległy obniżeniu w okresie pierwszych dwóch tygodni leczenia (do wartości niższych niż w grupie placebo), i niski poziom utrzymywał sie przez cały okres stosowania leku. Wszystkie włączone do badania pacjentki otrzymywały suplementację wapnia z witaminą D (ok. 1000IU/d) na 4-8 tygodni przed rozpoczęciem leczenia i kontynuowały ją przez cały okres trwania badania. Obserwowano działania niepożądane w postaci łagodnych odczynów w miejscu podania leku. Nie potwierdziły się wcześniejsze doniesienia o związku blosuzumabu ze zwiększonym ryzykiem raka piersi, również nie potwierdzono tego zjawiska w badaniach na zwierzętach.