Chorzy po endoprotezoplastyce dużych stawów obarczeni zwiększonym ryzykiem wystąpienia niedokrwienia mięśnia sercowego

Endoprotezoplastyka stawów stanowi uznaną metodę postępowania w zawansowanych postaciach choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowych, czy kolanowych, wpływając korzystnie na dolegliwości bólowe, sprawność i jakość życia chorych. Jak wynika jednak z ostatnio opublikowanych danych zabiegi endoprotezoplastki mogą wiązać się ze wzrostem ryzyka incydentów niedokrwiennych mięśnia sercowego w krótkim okresie czasu od wykonania zabiegu.

W przypadku alloplastyki stawu kolanowego HR wynosi 8,75, a stawu biodrowego (HR) 4,33. Ryzyko to maleje w miarę upływu czasu od wykonania zabiegu, i tak w przypadku alloplastyki stawu kolanowego po 6 miesiącach, a w przypadku stawu biodrowego po miesiącu, nie obserwowano już różnic istotnych statystycznie w częstości zawałów mięśnia sercowego.

Co istotne wzrost ryzyka niedokrwienia mięśnia serca był niezależny od m.in. płci, wieku, czy wywiadu w kierunku powikłań sercowo-naczyniowych. Odległe ryzyko zawału mięśnia serca nie było zwiększone, w przeciwieństwie do ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, w przypadku której jest ono zwiększone zarówno w krótkoterminowej, jak i odległej obserwacji.

Prawdopodobne przyczyny mogące tłumaczyć przytaczane obserwacje to wpływ znieczulenia na układ krążenia, arytmie, utrata krwi, hipoksja, powikłania zatorowe, a być może także odstawienie profilaktycznych dawek kwasu acetylosalicylowego w okresie okołooperacyjnym.