Cukrzyca zwiększa ryzyko złamań

Na łamach Joint Bone Spine ukazał się artykuł poglądowy autorstwa Cortet i wsp. będący przeglądem piśmiennictwa dotyczącego wpływu cukrzycy na tkankę kostną. Dotychczasowe dane kliniczne jednoznacznie wskazują, że cukrzyca, a szczególnie postać typu 1, znacząco wpływa na metabolizm kostny i ryzyko złamań.

Ryzyko złamania, szczególnie szyjki kości udowej, wzrasta kilku lub kilkunastokrotnie u chorych z cukrzycą typu 1 i jest zależne między innymi od lokalizacji złamania, badanej populacji, płci, czasu trwania choroby. W większości badań wykazano różnie nasilone zmniejszenie wartości gęstości mineralnej kości (BMD, bone mineral density). Przy czym nie jest to jedyny czynnik warunkujący ryzyko złamań. Istotną rolę odgrywa również mikroangiopatia w przebiegu cukrzycy typu 1, zmniejszony metabolizm kostny, zaburzony proces kościotworzenia oraz zaburzenie mikroarchitektury tkanki kostnej. Dotychczasowe wyniki badań zwracają uwagę m.in. na rolę niedoboru insuliny, przewlekłą hyperglikemię, strukturę szpiku kostnego, zaburzenie funkcji komórek kościotwórczych – jako czynników zaburzających mikroarchitekturę tkanki kostnej i wpływających na ryzyko złamań u chorych z cukrzycą typu 1. Ryzyko złamań osteoporotycznych u chorych z cukrzycą typu 2 jest natomiast mniejsze (OR 1,2-1,7), jednak patomechanizm tego zjawiska wydaje się bardziej złożony. Przede wszystkim w większości badań nie wykazano zmniejszenia wartości BMD u pacjentów z cukrzycą typu 2, w przeciwieństwie do chorych z typem 1. Wśród czynników wpływających na ryzyko złamań w tej populacji chorych wymieniane są otyłość, zwiększone ryzyko upadków, zmniejszenie masy mięśniowej, powikłania angiopatii cukrzycowej, czy niedobór witaminy D. Nie bez znaczenia dla metabolizmu kostnego jest też farmakoterapia cukrzycy typu 2. Ryzyko złamań zwiększają leki z grupy tiazolidinedionów oraz inhibitorów kotransportera glukozy zależnego od jonów sodowych. Nie wpływają natomiast na ryzyko złamań lub zmniejszają je – metformina, leki inkretynowe oraz pochodne sulfonylomocznika.