Częstość zabiegów ortopedycznych w leczeniu łuszczycowego zapalenia stawów
Autor: Alicja Kostecka
Data: 13.12.2019
Źródło: Incidence and time trends of joint surgery in patients with psoriatic arthritis: a register-based time series and cohort study from Denmark. Ann Rheum Dis. 2019 Nov;78(11):1517-1523
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Szacuje się, iż u około 40-60% chorych z łuszczycowym zapaleniem stawów rozwijają się zmiany stawowe z postępującą destrukcją, tworzeniem nadżerek i trwałych deformacji.
Leki modyfikujące przebieg choroby (LMPCH) stosowane w reumatoidalnym zapaleniu stawów są rutynowo wdrażane w ŁZS w przypadku zajęcia stawów obwodowych. Jak wskazują badania obserwacyjne, syntetyczne klasyczne LMPCh w ŁZS w niewielkim stopniu wpływają na strukturalne zmiany stawowe. Leczenie biologiczne, w ostatnich latach coraz szerzej stosowane, przynosi wymierne efekty w leczeniu destrukcji stawów, a także innych objawów choroby, takich jak entesitis, dactylitis oraz zapalenie stawów kręgosłupa.
Podstawą leczenia ŁZS jest farmakoterapia. Jednakże w niektórych sytuacjach zmiany stawowe są tak zaawansowane, że jedynym rozwiązanie dla przywrócenia ich funkcji jest leczenie operacyjne. Jaki odsetek pacjentów z ŁZS ma wykonywane zabiegi operacyjne w obrębie stawów? Czy ten odsetek się zmienia w ostatnim czasie na skutek wdrażania nowoczesnych leków? Odpowiedzi na te pytania dostarczyli badacze z Danii na podstawie analizy danych Narodowego Rejestru Pacjentów.
Od 1996 do 2017 r. zidentyfikowano 11960 chorych z ŁZS (średnia wieku 50 lat, 57% kobiet). W odniesieniu do czasu trwania choroby częstość wykonywanych zabiegów ortopedycznych stawów ustalono na 2%,10% i 29% odpowiednio w 2 lata, 5 lat i 10 lat od rozpoznania. Dla porównania dobrano odpowiednią grupę kontrolną, stwierdzając, iż częstość operacji stawów u chorych z ŁZS jest dwukrotnie wyższa w porównaniu z osobami z populacji ogólnej. Nie odnotowano istotnych statystycznie zmian częstości operacji stawów w ostatnich 15 latach. Zwrócono uwagę, że liczba operacji stawów u chorych z ŁZS w wieku 18-40 r.ż. jest większa niż u osób z populacji ogólnej w wieku powyżej 60 lat (22% versus 20%).
W związku z tym, iż blisko 30% chorych Z ŁZS w okresie 15 letniej obserwacji miała leczenie operacyjne stawów, wydaje się, iż problem ten aktualnie jest niedoceniony. Reumatolodzy prowadzący leczenie farmakologiczne powinni mieć świadomość częstości zabiegów ortopedycznych w tej grupie chorych. Konieczna jest dobra współpraca reumatologa i ortopedy. Należy prowadzić dalsze obserwacje, jaki jest wpływ terapii biologicznej na częstość operacji stawów, a w przyszłych badaniach klinicznych rozważyć uwzględnienie częstości zabiegów operacyjnych do oceny skuteczności leczenia.
Podstawą leczenia ŁZS jest farmakoterapia. Jednakże w niektórych sytuacjach zmiany stawowe są tak zaawansowane, że jedynym rozwiązanie dla przywrócenia ich funkcji jest leczenie operacyjne. Jaki odsetek pacjentów z ŁZS ma wykonywane zabiegi operacyjne w obrębie stawów? Czy ten odsetek się zmienia w ostatnim czasie na skutek wdrażania nowoczesnych leków? Odpowiedzi na te pytania dostarczyli badacze z Danii na podstawie analizy danych Narodowego Rejestru Pacjentów.
Od 1996 do 2017 r. zidentyfikowano 11960 chorych z ŁZS (średnia wieku 50 lat, 57% kobiet). W odniesieniu do czasu trwania choroby częstość wykonywanych zabiegów ortopedycznych stawów ustalono na 2%,10% i 29% odpowiednio w 2 lata, 5 lat i 10 lat od rozpoznania. Dla porównania dobrano odpowiednią grupę kontrolną, stwierdzając, iż częstość operacji stawów u chorych z ŁZS jest dwukrotnie wyższa w porównaniu z osobami z populacji ogólnej. Nie odnotowano istotnych statystycznie zmian częstości operacji stawów w ostatnich 15 latach. Zwrócono uwagę, że liczba operacji stawów u chorych z ŁZS w wieku 18-40 r.ż. jest większa niż u osób z populacji ogólnej w wieku powyżej 60 lat (22% versus 20%).
W związku z tym, iż blisko 30% chorych Z ŁZS w okresie 15 letniej obserwacji miała leczenie operacyjne stawów, wydaje się, iż problem ten aktualnie jest niedoceniony. Reumatolodzy prowadzący leczenie farmakologiczne powinni mieć świadomość częstości zabiegów ortopedycznych w tej grupie chorych. Konieczna jest dobra współpraca reumatologa i ortopedy. Należy prowadzić dalsze obserwacje, jaki jest wpływ terapii biologicznej na częstość operacji stawów, a w przyszłych badaniach klinicznych rozważyć uwzględnienie częstości zabiegów operacyjnych do oceny skuteczności leczenia.
