Czy zakażenie SARS-CoV2 prowadzi do rozwoju chorób reumatycznych?
Redaktor: Anna Soboń
Data: 24.11.2020
Źródło: Vlachoyiannopoulos PG, Magira E, Alexopoulos H, Jahaj E, Theophilopoulou K, Kotanidou A, Tzioufas AG. Autoantibodies related to systemic autoimmune rheumatic diseases in severely ill patients with COVID-19. Ann Rheum Dis. 2020 Dec;79(12):1661-1663.
Opracowała: Ewa Morgiel
Opracowała: Ewa Morgiel
Czynniki środowiskowe w tym przebyte infekcje zarówno wirusowe jak i bakteryjne mogą się przyczyniać do rozwoju chorób autoimmunologicznych. Wobec globalnej epidemii COVID-19 naukowcy zastanawiają się jakie będą odległe jej konsekwencje. Wirus SARS-CoV2 atakuje głównie górne i dolne drogi oddechowe, ale coraz więcej dowodów jest na to, że wnika również do wielu innych komórek różnych tkanek, ponadto dodatkowo uruchamia procesy zakrzepowo-zatorowe.
Zakażenie obarczone jest znaczną śmiertelnością w wyniku niewydolności oddechowej, niewydolności wielonarządowej, które mają związek nie tyle z bezpośrednim działaniem wirusa, ale przede wszystkim reakcją autozapalną, tzw. burzą cytokinową.
U 29 chorych (21mężczyzn, 8 kobiet, średnia wieku 64.2 lat) z rozpoznaniem COVID-19 o ciężkim przebiegu przyjętych do oddziału intensywnej terapii w Atenach przeprowadzono badania laboratoryjne na obecność autoprzeciwciał. U 10 pacjentów stwierdzono obecność przeciwciał przeciwjądrowych (ANA), u 2- pANCA, u kolejnych 2 – cANCA, 7 chorych uzyskało pozytywny wynik przeciwciał antykardiolipinowych, a 10- antyβ2glikoproteinowych u 1 osoby dodatni był wynik przeciwciał antycytrulinowych (a-CCP). U żadnej z badanych osób wcześniej nie rozpoznawano choroby układowej tkanki łącznej, nie był znany jednak status ich przeciwciał przed chorobą. 27/28 chorych było leczonych hydroksychlorochiną, nie stosowano u nich żadnych innych leków immunosupresyjnych. Ogólnie u 20 z 29 chorych potwierdzono obecność przynajmniej jednego z powyżej wymienionej grupy autoprzeciwciał.
Zjawisko wytwarzania autoprzeciwciał w skutek infekcji może mieć związek ze znanymi zjawiskami mimikry molekularnej oraz aktywacji klonów limfocytów autoreaktywnych. Obecność patogennych przeciwciał może być powiązana z zachorowaniem w przyszłości na choroby reumatyczne.
Na podstawie tej jednoośrodkowej, małoliczebnej i krótkoterminowej obserwacji trudno formułować jednoznaczne wnioski. Autorzy tego, krótkiego doniesienia zwracają uwagę na znaczny odsetek pacjentów z autoprzeciwciałami i zastanawiają się jakie będą tego kliniczne konsekwencje. Kolejna wątpliwość, czy zjawisko to może mieć znaczenie przy leczeniu chorych z ciężkim przebiegiem COVID-19 osoczem ozdrowieńców.
U 29 chorych (21mężczyzn, 8 kobiet, średnia wieku 64.2 lat) z rozpoznaniem COVID-19 o ciężkim przebiegu przyjętych do oddziału intensywnej terapii w Atenach przeprowadzono badania laboratoryjne na obecność autoprzeciwciał. U 10 pacjentów stwierdzono obecność przeciwciał przeciwjądrowych (ANA), u 2- pANCA, u kolejnych 2 – cANCA, 7 chorych uzyskało pozytywny wynik przeciwciał antykardiolipinowych, a 10- antyβ2glikoproteinowych u 1 osoby dodatni był wynik przeciwciał antycytrulinowych (a-CCP). U żadnej z badanych osób wcześniej nie rozpoznawano choroby układowej tkanki łącznej, nie był znany jednak status ich przeciwciał przed chorobą. 27/28 chorych było leczonych hydroksychlorochiną, nie stosowano u nich żadnych innych leków immunosupresyjnych. Ogólnie u 20 z 29 chorych potwierdzono obecność przynajmniej jednego z powyżej wymienionej grupy autoprzeciwciał.
Zjawisko wytwarzania autoprzeciwciał w skutek infekcji może mieć związek ze znanymi zjawiskami mimikry molekularnej oraz aktywacji klonów limfocytów autoreaktywnych. Obecność patogennych przeciwciał może być powiązana z zachorowaniem w przyszłości na choroby reumatyczne.
Na podstawie tej jednoośrodkowej, małoliczebnej i krótkoterminowej obserwacji trudno formułować jednoznaczne wnioski. Autorzy tego, krótkiego doniesienia zwracają uwagę na znaczny odsetek pacjentów z autoprzeciwciałami i zastanawiają się jakie będą tego kliniczne konsekwencje. Kolejna wątpliwość, czy zjawisko to może mieć znaczenie przy leczeniu chorych z ciężkim przebiegiem COVID-19 osoczem ozdrowieńców.
