Fenebrutinib u pacjentów z zaostrzeniem reumatoidalnego zapalenia stawów

Fenebrutinib to nowy doustny inhibitor kinazy Brutona. Na łamach Arthritis & Rheumatology ukazały się wyniki badania klinicznego dotyczącego zastosowania tego leku u pacjentów z aktywnym reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS).

Pierwszą grupę badawczą stanowiło 480 pacjentów którzy byli nieskuteczni leczeni metotreksatem. Tę grupę pacjentów zrandomizowano do stosowania: fenebrutinib w dawkach 50 mg raz dziennie, 150 mg raz dziennie lub 200 mg raz dziennie lub 40 mg adalimumabu raz w tygodniu lub placebo. Drugą grupę stanowili pacjenci nieskutecznie leczeni antagonistami TNF-alfa (w sumie 98 pacjentów). Ta grupa została zrandomizowana do leczenia fenebrutinibem 200 mg dwa razy dziennie lub placebo. Ponadto wszyscy pacjenci z drugiej grupy badawczej byli leczeni metotreksatem. Pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek pacjentów którzy uzyskali poprawę kliniczną oceniano według punktacji Amerykańskiego Kolegium Reumatologii (ACR 50) w 12 tygodniu.

W pierwszej grupie, odsetek pacjentów którzy uzyskali poprawę kliniczną wynosił 15% w grupie placebo, 36% w grupie leczonej adalimumabem, 28% w grupie leczonej fenebrutinibem 50 mg raz dziennie lub fenebrutinibem 150 mg raz dziennie, a 35% u pacjentów leczonych dawką 200 mg 2 razy dziennie. Fenebrutinib miał istotnie statystyczną wyższą skuteczność w porównaniu z placebo. Natomiast w drugiej grupie odsetek odpowiedzi wynosił 25% w grupie interwencyjnej i w grupie kontrolnej 12%. Jednakże, przewaga fenebrutinibu była tuż nad progiem istotności statystycznej (p=0,072). Najczęstszymi działaniami niepożądanymi u pacjentów leczonych fenebrutinibem były: nudności, ból głowy, niedokrwistość i infekcje górnych dróg oddechowych.

Fenebrutinib jest skutecznym środkiem w leczeniu RZS u pacjentów z nieadekwatną odpowiedzią na metotreksat i jego skuteczność jest porównywalna do adalimumabu.