Konfrontacja terapii fizykalnej zdostawową iniekcją glikokortykosteroidów u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego

Zarówno terapia fizykalna jak i dostawowe podanie glikokortykosteroidów zapewniają poprawę kliniczną u pacjentów cierpiących z powodu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Na łamach New England Journal of Medicine ukazała się praca konfrontująca oba rodzaje leczenia.

Pacjentów z chorobą zwyrodnieniową jednego lub obu stawów kolanowych losowo przydzielono do terapii fizykalnej (do ośmiu sesji w ciągu pierwszych 4-6 tygodni, potem od jednej do trzech sesji w 4-tym i 9-tym miesiącu) lub iniekcji glikokortykosteroidów (w sumie trzy iniekcje w ciągu roku: randomizacja, po 4 i 9 miesiącach). Poprawę kliniczną oceniano za pomocą punktacji Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index (WOMAC) w pierwszym roku leczenia. Punktacja mieści się w zakresie od 0 do 240, przy czym wyższe wartości oznaczają największe nasilenie bólu, pogorszenie funkcji oraz sztywność stawów.
Do każdej z grup zrandomizowano po 78 pacjentów. W momencie randomizacji wartości punktacji WOMAC nie różniły się istotnie pomiędzy grupami. Po pierwszym roku leczenia mniejsze wartości w skali WOMAC osiągnęli pacjenci leczeni terapią fizykalną w porównaniu z pacjentami leczonymi sterydami (odpowiednio: 37,0 ± 30,7 vs 55,8 ± 53,8)
Po roku leczenia pacjenci z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych poddani fizykoterapii odnieśli większą korzyść kliniczną w porównaniu z tymi otrzymującymi glikokortykosteroidy dostawowo.