123RF
Leczenie RZS drugiej i kolejnych linii – skuteczność dostępnych terapii
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 10.10.2022
Źródło: Lauper K, Iudici M, Mongin D, Bergstra SA, Choquette D, Codreanu C, Cordtz R, De Cock D, Dreyer L, Elkayam O, Hauge EM, Huschek D, Hyrich KL, Iannone F, Inanc N, Kearsley-Fleet L, Kristianslund EK, Kvien TK, Leeb BF, Lukina G, Nordström DC, Pavelka K, Pombo-Suarez M, Rotar Z, Santos MJ, Strangfeld A, Verschueren P, Courvoisier DS, Finckh A. Effectiveness of TNF-inhibitors, abatacept, IL6-inhibitors and JAK-inhibitors in 31 846 patients with rheumatoid arthritis in 19 registers from the 'JAK-pot' collaboration. Ann Rheum Dis. 2022 Oct;81(10):1358-1366. doi: 10.1136/annrheumdis-2022-222586
Przedstawiamy badania obserwacyjne, w których warunki leczenia pacjenta mają odniesienie do codziennej praktyki.
Aktualnie dla pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS), u których stwierdza się nieskuteczność pierwszej linii leczenia, dostępnych jest wiele opcji terapeutycznych.
Wachlarz dostępnych leków w ostatnim czasie poszerzył się w chwili zatwierdzenia do leczenia RZS inhibitorów kinaz JAK (iJAK). W badaniach klinicznych iJAK wykazywały przewagę kliniczną nad wybranymi lekami biologicznymi.
Ważne informacje dotyczące skuteczności, a także bezpieczeństwa leków niosą za sobą prowadzone badania obserwacyjne, gdzie warunki leczenia pacjenta mają odniesienie do codziennej praktyki.
Reumatolodzy często zastanawiają się, jaki lek i o jakim mechanizmie działania będzie dla chorego najkorzystniejszy.
W poszukiwaniu odpowiedzi na to pytanie naukowcy przeanalizowali rejestry międzynarodowe (łącznie z 19 krajów) dotyczące leczenia biologicznego oraz syntetycznych leków celowanych od momentu wdrożenia iJAK (najwcześniejsze dane z 2013 roku).
Dane obejmowały 31 846 kursów leczenia: 17 522 inhibitorami TNF (iTNF), 2775 abataceptem (ABA), 3863 inhibitorem IL6 (iIL-6) oraz 7686 iJAK. Analiza uwzględniała dane pacjenta, przebieg choroby, linię terapii, stosowane leczenie. Skorygowane współczynniki odstawienia leczenia były podobne dla wszystkich badanych grup leków. Podstawową przyczyną zakończenia terapii był brak skuteczności, ale iJAK oraz iIL6 w porównaniu z iTNF były rzadziej odstawiane z powodu braku skuteczności. Natomiast w przypadku iJAK i iIL6 zakończenie terapii w porównaniu z iTNF częściej było związane z występowaniem działań niepożądanych.
Nie można jednak wykluczyć, że na odstawienie leków mogły mieć wpływ mniejsze doświadczenie i większa ostrożność w stosowaniu najmłodszej grupy leków modyfikujących, czyli iJAK. Kliniczna odpowiedź na leczenie, którą oparto na skali CDAI po roku leczenia, była podobna dla iTNF, iJAK oraz iIL-6 i nieznacznie niższa dla ABA. Ponad połowa pacjentów (ok. 55 proc.) osiągnęła po roku leczenia niską aktywność choroby, a u 15 proc. nastąpiła remisja choroby.
Autorzy badania w podsumowaniu swojej publikacji stwierdzili, że wobec podobnej skuteczności dostępnych terapii drugiej linii należy zwrócić szczególną uwagę na inne oceny efektów klinicznych leków, np. na jakość życia chorych i redukcję innych dolegliwości RZS raportowanych przez chorych, tolerancję i bezpieczeństwo leku, wstępowanie dodatkowych schorzeń itp.
Opracowanie dr n. med. Ewa Morgiel
Wachlarz dostępnych leków w ostatnim czasie poszerzył się w chwili zatwierdzenia do leczenia RZS inhibitorów kinaz JAK (iJAK). W badaniach klinicznych iJAK wykazywały przewagę kliniczną nad wybranymi lekami biologicznymi.
Ważne informacje dotyczące skuteczności, a także bezpieczeństwa leków niosą za sobą prowadzone badania obserwacyjne, gdzie warunki leczenia pacjenta mają odniesienie do codziennej praktyki.
Reumatolodzy często zastanawiają się, jaki lek i o jakim mechanizmie działania będzie dla chorego najkorzystniejszy.
W poszukiwaniu odpowiedzi na to pytanie naukowcy przeanalizowali rejestry międzynarodowe (łącznie z 19 krajów) dotyczące leczenia biologicznego oraz syntetycznych leków celowanych od momentu wdrożenia iJAK (najwcześniejsze dane z 2013 roku).
Dane obejmowały 31 846 kursów leczenia: 17 522 inhibitorami TNF (iTNF), 2775 abataceptem (ABA), 3863 inhibitorem IL6 (iIL-6) oraz 7686 iJAK. Analiza uwzględniała dane pacjenta, przebieg choroby, linię terapii, stosowane leczenie. Skorygowane współczynniki odstawienia leczenia były podobne dla wszystkich badanych grup leków. Podstawową przyczyną zakończenia terapii był brak skuteczności, ale iJAK oraz iIL6 w porównaniu z iTNF były rzadziej odstawiane z powodu braku skuteczności. Natomiast w przypadku iJAK i iIL6 zakończenie terapii w porównaniu z iTNF częściej było związane z występowaniem działań niepożądanych.
Nie można jednak wykluczyć, że na odstawienie leków mogły mieć wpływ mniejsze doświadczenie i większa ostrożność w stosowaniu najmłodszej grupy leków modyfikujących, czyli iJAK. Kliniczna odpowiedź na leczenie, którą oparto na skali CDAI po roku leczenia, była podobna dla iTNF, iJAK oraz iIL-6 i nieznacznie niższa dla ABA. Ponad połowa pacjentów (ok. 55 proc.) osiągnęła po roku leczenia niską aktywność choroby, a u 15 proc. nastąpiła remisja choroby.
Autorzy badania w podsumowaniu swojej publikacji stwierdzili, że wobec podobnej skuteczności dostępnych terapii drugiej linii należy zwrócić szczególną uwagę na inne oceny efektów klinicznych leków, np. na jakość życia chorych i redukcję innych dolegliwości RZS raportowanych przez chorych, tolerancję i bezpieczeństwo leku, wstępowanie dodatkowych schorzeń itp.
Opracowanie dr n. med. Ewa Morgiel
