Leczenie RZS po niepowodzeniu klasycznych LMPCh
Redaktor: Karolina Gawarzewska
Data: 18.01.2021
| Tagi: | reumatoidalne zapalenie stawów, EULAR, ACR, LMPCh |
Według aktualnych zaleceń dotyczących leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów, które powstały we współpracy dwóch największych towarzystw reumatologicznych (europejskiego - EULAR oraz amerykańskiego - ACR) farmakoterapię należy rozpocząć od klasycznych leków modyfikujących przebieg choroby (LMPCh).
Lekiem podstawowym w tej grupie jest metotreksat, a w dalszej kolejności są wymienione: sulfasalazyna, leflunomid i hydroksychlorochina. W przypadku gdy zastosowanie tych leków nie pozwoli na uzyskanie celu terapii, rekomenduje się przejście do kolejnej linii leczenia, w której znajdują się leki biologiczne oraz syntetyczne leki modyfikujące przebieg terapii (inhibitory kinazy JAK).
Leki biologiczne można podzielić na dwie podgrupy: leki należące do inhibitorów TNF (iTNF) oraz pozostałe o różnym mechanizmie działania (niTNF). Często w praktyce klinicznej reumatolodzy stają przed wyborem, który lek zastosować, jako pierwszy po niepowodzeniu klasycznych LMPCh. Według rekomendacji w drugiej linii leczenia nie ma leku preferowanego.
Na podstawie dużego amerykańskiego rejestru chorych dorosłych z RZS przeanalizowano dane pochodzące z codziennej praktyki reumatologicznej zgromadzone w latach 2001-2018 i obejmujące 46 414 osób. Uwzględniono dane wyjściowe chorych, m.in. demograficzne, przeszłość chorobową, stosowane leki, aktywność RZS. Następnie porównano wyniki badań laboratoryjnych oraz markery aktywności choroby, w tym parametry nasilenia objawów choroby w ocenie pacjenta po 12 miesiącach terapii iTNF (adalimumab, etanercept, infiksimab, certolizumab pegol, golimumab) z leczeniem nTNFi (rytuksymab, tocilizumab, abatacept, anakinra, tofacitinib).
Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w wynikach leczenia RZS z zastosowaniem leków z grupy inhibitorów TNF oraz leków zaliczonych do grupy niTNF. Jedynym wyjątkiem było odnotowanie nieznacznie wyższego odsetka niedokrwistości w grupie leczonej niTNF. Co istotne, nie wyłoniono także czynnika ocenianego wyjściowo, który mógłby mieć wpływ na efektywność czy bezpieczeństwo określonej terapii.
Z uwagi na nowe rejestracje w badaniu nie uwzględniono niektórych z aktualnie dostępnych leków stosowanych w RZS. Niestety nie analizowano także danych z rozdzieleniem na poszczególnych leki spośród niTNF, które z uwagi na różny mechanizm działania mogą wykazywać duże odmienności.
Uzyskane wyniki potwierdzają aktualne rekomendacje, według których wyboru leku w drugiej linii leczenia dokonuje reumatolog na podstawie wiedzy wiedzy i własnego doświadczenia w porozumieniu z pacjentem, uwzględniając jego preferencje.
Leki biologiczne można podzielić na dwie podgrupy: leki należące do inhibitorów TNF (iTNF) oraz pozostałe o różnym mechanizmie działania (niTNF). Często w praktyce klinicznej reumatolodzy stają przed wyborem, który lek zastosować, jako pierwszy po niepowodzeniu klasycznych LMPCh. Według rekomendacji w drugiej linii leczenia nie ma leku preferowanego.
Na podstawie dużego amerykańskiego rejestru chorych dorosłych z RZS przeanalizowano dane pochodzące z codziennej praktyki reumatologicznej zgromadzone w latach 2001-2018 i obejmujące 46 414 osób. Uwzględniono dane wyjściowe chorych, m.in. demograficzne, przeszłość chorobową, stosowane leki, aktywność RZS. Następnie porównano wyniki badań laboratoryjnych oraz markery aktywności choroby, w tym parametry nasilenia objawów choroby w ocenie pacjenta po 12 miesiącach terapii iTNF (adalimumab, etanercept, infiksimab, certolizumab pegol, golimumab) z leczeniem nTNFi (rytuksymab, tocilizumab, abatacept, anakinra, tofacitinib).
Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w wynikach leczenia RZS z zastosowaniem leków z grupy inhibitorów TNF oraz leków zaliczonych do grupy niTNF. Jedynym wyjątkiem było odnotowanie nieznacznie wyższego odsetka niedokrwistości w grupie leczonej niTNF. Co istotne, nie wyłoniono także czynnika ocenianego wyjściowo, który mógłby mieć wpływ na efektywność czy bezpieczeństwo określonej terapii.
Z uwagi na nowe rejestracje w badaniu nie uwzględniono niektórych z aktualnie dostępnych leków stosowanych w RZS. Niestety nie analizowano także danych z rozdzieleniem na poszczególnych leki spośród niTNF, które z uwagi na różny mechanizm działania mogą wykazywać duże odmienności.
Uzyskane wyniki potwierdzają aktualne rekomendacje, według których wyboru leku w drugiej linii leczenia dokonuje reumatolog na podstawie wiedzy wiedzy i własnego doświadczenia w porozumieniu z pacjentem, uwzględniając jego preferencje.
