123RF
Leczenie rytuksymabem a odpowiedź humoralna i komórkowa na szczepienia
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 01.12.2021
Źródło: Graalmann T, Borst K, Manchanda H, Vaas L, Bruhn M, Graalmann L, Koster M, Verboom M, Hallensleben M, Guzmán CA, Sutter G, Schmidt RE, Witte T, Kalinke U. B cell depletion impairs vaccination-induced CD8+ T cell responses in a type I interferon-dependent manner. Ann Rheum Dis. 2021 Dec;80(12):1537-1544
| Tagi: | rutyksymab, szczepienia |
Skuteczność szczepień najczęściej oceniana jest na podstawie pomiaru poziomu przeciwciał przeciwko określonym antygenom danego patogenu.
Po szczepieniu przeciwko zakażeniu wirusem SARS-CoV-2, a także u ozdrowieńców po przebytej infekcji wirusowej COVID-19 obserwowano szybki spadek poziomu przeciwciał. W obecnej epidemii toczy się burzliwa dyskusja dotycząca udziału odporności humoralnej (zależnej od produkcji przeciwciała) oraz komórkowej w ochronie przed zakażeniem.
Rytuksymab stanowi skuteczne leczenie chorób o poważnym rokowaniu: limfoproliferacyjnych oraz o podłożu autoimmunologicznym, w obszarze reumatologii wśród zarejestrowanych wskazań są reumatoidalne zapalenie stawów oraz zapalenia naczyń. Rytuksymab wywołuje deplecję limfocytów B.
Wykonywanie szczepień zalecane jest u chorych po odtworzeniu populacji plazmocytów. Nie zawsze jednak przesunięcie podania leku jest możliwe, a odroczenie szczepienia może być związane w dobie dzisiejszej epidemii ze znacznym ryzykiem. Jak wynika z dotychczasowych obserwacji, leczenie rytuksymabem ma niekorzystny wpływ na przebieg infekcji SARS-CoV-2.
Czy w sytuacji braku przeciwciał funkcję immunologicznej odpowiedzi na patogen/szczepienie przejmą komórki CD8?
Naukowcy z Niemiec przeprowadzili serię eksperymentów, próbując uzyskać odpowiedź na to pytanie. W badaniach przeprowadzonych u pacjentów z RZS i deplecją limfocytów B spowodowaną leczeniem rytuksymabem po szczepieniu na grypę stwierdzono niską odpowiedź limfocytów T CD8+ w porównaniu z wynikiem uzyskanym u osób zdrowych.
Ponadto wykonano badania na myszach z upośledzoną odpowiedzią immunologiczną zależną od limfocytów B, które poddawano szczepieniom, lub zakażeniu różnymi wirusami. Na tej podstawie dowiedziono, że limfocyty B powodują stymulację limfocytów T, a ścieżka komunikacyjna między nimi zależna jest od interferonu typu I. Brak odpowiedzi w postaci tworzenia przeciwciał powoduje upośledzenie odpowiedzi komórkowej. Immunizacja różnymi typami szczepionek związana jest z zaangażowaniem w różnym stopniu poszczególnych cytokin.
U pacjentów z deplecją limfocytów B skuteczniejsze mogą być szczepienia, które nie będą indukować w sposób dominujący interferonu I. Pacjenci leczeni rytuksymabem powinni być szczepieni, gdy populacja limfocytów B zostanie odtworzona.
Opracowanie: dr n. med. Ewa Morgiel
Rytuksymab stanowi skuteczne leczenie chorób o poważnym rokowaniu: limfoproliferacyjnych oraz o podłożu autoimmunologicznym, w obszarze reumatologii wśród zarejestrowanych wskazań są reumatoidalne zapalenie stawów oraz zapalenia naczyń. Rytuksymab wywołuje deplecję limfocytów B.
Wykonywanie szczepień zalecane jest u chorych po odtworzeniu populacji plazmocytów. Nie zawsze jednak przesunięcie podania leku jest możliwe, a odroczenie szczepienia może być związane w dobie dzisiejszej epidemii ze znacznym ryzykiem. Jak wynika z dotychczasowych obserwacji, leczenie rytuksymabem ma niekorzystny wpływ na przebieg infekcji SARS-CoV-2.
Czy w sytuacji braku przeciwciał funkcję immunologicznej odpowiedzi na patogen/szczepienie przejmą komórki CD8?
Naukowcy z Niemiec przeprowadzili serię eksperymentów, próbując uzyskać odpowiedź na to pytanie. W badaniach przeprowadzonych u pacjentów z RZS i deplecją limfocytów B spowodowaną leczeniem rytuksymabem po szczepieniu na grypę stwierdzono niską odpowiedź limfocytów T CD8+ w porównaniu z wynikiem uzyskanym u osób zdrowych.
Ponadto wykonano badania na myszach z upośledzoną odpowiedzią immunologiczną zależną od limfocytów B, które poddawano szczepieniom, lub zakażeniu różnymi wirusami. Na tej podstawie dowiedziono, że limfocyty B powodują stymulację limfocytów T, a ścieżka komunikacyjna między nimi zależna jest od interferonu typu I. Brak odpowiedzi w postaci tworzenia przeciwciał powoduje upośledzenie odpowiedzi komórkowej. Immunizacja różnymi typami szczepionek związana jest z zaangażowaniem w różnym stopniu poszczególnych cytokin.
U pacjentów z deplecją limfocytów B skuteczniejsze mogą być szczepienia, które nie będą indukować w sposób dominujący interferonu I. Pacjenci leczeni rytuksymabem powinni być szczepieni, gdy populacja limfocytów B zostanie odtworzona.
Opracowanie: dr n. med. Ewa Morgiel
