Możliwości zapobiegania ostrym epizodom dny moczanowej u chorych, u których włączono leki hamujące syntezę kwasu moczowego

Dystrybucja kryształów moczanu sodu związana z włączeniem terapii zmniejszającej jego stężenie w surowicy (ULT, urate-lowering treatment) w początkowym okresie leczenia, zwiększa ryzyko wystąpienia ostrych epizodów, co pośrednio wpływa na stopień przestrzegania zaleceń przez chorego. Według danych u 46 do 77% chorych obserwuje się co najmniej jeden epizod ostrej dny w okresie pierwszych miesięcy po wprowadzeniu ULT.

Dna moczanowa jest najczęstszą zapalną choroba stawów u mężczyzn po 40 roku życia. Obserwowany jest ogólny trend do wzrastającej częstości zachorowań, czemu sprzyjają styl życia, stosowane leki, czy współistniejące schorzenia. Aktualne wytyczne międzynarodowych towarzystw reumatologicznych zalecają obniżenie stężeń kwasu moczowego w surowicy chorych na dnę moczanową do wartości poniżej 5-6mg/dl, co ma na celu zmniejszenie częstości zaostrzeń, zmniejszenie tkankowych depozytów kwasu moczowego, a w konsekwencji zapobiegać powikłaniom choroby. Dystrybucja kryształów moczanu sodu związana z włączeniem terapii zmniejszającej jego stężenie w surowicy (ULT, urate-lowering treatment) w początkowym okresie leczenia, zwiększa ryzyko wystąpienia ostrych epizodów, co pośrednio wpływa na stopień przestrzegania zaleceń przez chorego. Według danych u 46 do 77% chorych obserwuje się co najmniej jeden epizod ostrej dny w okresie pierwszych miesięcy po wprowadzeniu ULT. Na łamach Rheumathology opublikowano wyniki przeglądu piśmiennictwa, ze szczególnym uwzględnieniem wyników randomizowanych badań klinicznych, dotyczącego skuteczności leczenia zapobiegającego ostrym epizodom po włączeniu leków obniżających stężenie kwasu moczowego w surowicy. Lekami pierwszego wyboru, według obowiązujących zaleceń są kolchicyna stosowana w niskich dawkach (0,5mg/d), niskie dawki niesteroidowych leków przeciwzapalnych - NLPZ (stosowane do 6 miesięcy) lub w przypadkach nieskuteczności lub nietolerancji wymienionych uprzednio (jako terapia drugiego rzutu), także niskie dawki prednizonu. Alternatywą dla wspomnianych powyżej mogą być inhibitory interleukiny 1 (IL-1): kanakinumab (ludzkie monoklonalne przeciwciało przeciwko IL-1β) i rilonacept (białko fuzyjne wiążące IL-1α i IL-1β). Leki te mogą stanowić alternatywę w przypadkach nietolerancji lub przeciwwskazań do stosowania kolchicyny, NLPZ lub GKS. Jednak ze względu koszt oraz ryzyko działań niepożądanych (zwiększona częstość infekcji, neutropenia, miejscowe reakcje związane z podaniem) mogą być traktowane tylko jako terapia drugiego wyboru.