Nie należy pochopnie kwalifikować do cementoplastyki
Autor: Anita Jóźwiak
Data: 26.05.2014
Źródło: MK
Leczenia chirurgicznego wymagają pacjenci z niestabilnym złamaniem kręgosłupa, a także ci, u których w ciągu 4 tygodni leczenia zachowawczego nie ma poprawy i na przykład pozostają unieruchomieni. Jednak cały czas należy pamiętać o tym, że cementoplastyka zwiększa ryzyko złamań sąsiadujących w porównaniu z leczeniem zachowawczym. Dobre wyniki leczenia operacyjnego notuje się u 87 proc. pacjentów nie kwalifikowanych pochopnie.
- Publikacje wyraźnie pokazują, że ból ustępuje po zabiegach małoinwazyjnych – wyjaśnia prof. Robert Gasik z Kliniki Neuroortopedii i Neurologii Instytutu Reumatologii w Warszawie. – Nam nie chodzi o zwiększanie liczby operacji, ale o to, jak pomagać chorym. Są setki, jeśli nie tysiące osób, które potrzebują zapatrzenia chirurgicznego. Nie chodzi tylko o pacjentów po złamaniu, ale także tych, u których są ku temu wskazania lub leczenie zachowawcze im nie pomaga.
Przez pierwsze 4 tygodnie pacjent powinien być leczony zachowawczo, potem następna ocena następuje po 12 tygodniach i jeśli pacjent jest unieruchomiony, lekarz powinien się zastanowić nad leczeniem zabiegowym. Zaburzenia czucia nie są jednak najważniejszym czynnikiem przemawiającym za tą formą terapii, choć deficyty neurologiczne już tak. Wskazaniem do leczenia zabiegowego są złamania niestabilne. Objawem kwalifikującym do leczenia chirurgicznego jest zapadnięcie się trzonu powyżej 50 proc., co powoduje niestabilność segmentu oraz zagięcie osiowe 20-25 proc. Nie jest jednak prawdą, że jeżeli po złamaniu dochodzi do niewielkiego przemieszczenia fragmentów kostnych, zaraz należy podejmować decyzję o leczeniu operacyjnym.
Trzeba także pamiętać, że złamania na wysokości stożka rdzenia kręgowego powinny być traktowane bardzo delikatnie. Jest grupa zabiegowców, którzy uważają, że w tej okolicy należy bardzo ostrożnie podejmować decyzje o zabiegach minimalnie inwazyjnych cementoplastyki, a wręcz powinno się wykonywać operacje na otwarto. Złamania kolejne mogą wynikać zarówno z małej gęstości kości, jak i biomechaniki, czyli zaburzeń środków ciężkości, ponieważ dochodzi do nich w miejscach najbardziej obciążonych.
Przez pierwsze 4 tygodnie pacjent powinien być leczony zachowawczo, potem następna ocena następuje po 12 tygodniach i jeśli pacjent jest unieruchomiony, lekarz powinien się zastanowić nad leczeniem zabiegowym. Zaburzenia czucia nie są jednak najważniejszym czynnikiem przemawiającym za tą formą terapii, choć deficyty neurologiczne już tak. Wskazaniem do leczenia zabiegowego są złamania niestabilne. Objawem kwalifikującym do leczenia chirurgicznego jest zapadnięcie się trzonu powyżej 50 proc., co powoduje niestabilność segmentu oraz zagięcie osiowe 20-25 proc. Nie jest jednak prawdą, że jeżeli po złamaniu dochodzi do niewielkiego przemieszczenia fragmentów kostnych, zaraz należy podejmować decyzję o leczeniu operacyjnym.
Trzeba także pamiętać, że złamania na wysokości stożka rdzenia kręgowego powinny być traktowane bardzo delikatnie. Jest grupa zabiegowców, którzy uważają, że w tej okolicy należy bardzo ostrożnie podejmować decyzje o zabiegach minimalnie inwazyjnych cementoplastyki, a wręcz powinno się wykonywać operacje na otwarto. Złamania kolejne mogą wynikać zarówno z małej gęstości kości, jak i biomechaniki, czyli zaburzeń środków ciężkości, ponieważ dochodzi do nich w miejscach najbardziej obciążonych.
