Odległe efekty stosowania takrolimusu lub mykofenolanu mofetylu w indukcji remisji toczniowego zapalenia nerek

Na łamach Annals of Rheumatic Diseases ukazała się praca badaczy z Hongkongu, którzy ocenili efekty indukcji remisji klinicznej u pacjentów z toczniowym zapaleniem nerek za pomocą mykofenalu mofetylu lub takrolimusu na przestrzeni 10 lat.

U pacjentów z aktywnym toczniowym zapaleniem nerek indukowano remisja za pomocą wysokich dawek prednizolonu oraz i jednego z leków: mykofenolanu mofetylu lub takrolimusu. W szóstym miesiącu osoby które uzyskały odpowiedź kliniczną były leczone azatiopryną. W sumie analizowano wyniki leczenia 150 pacjentów (średni wiek 35 +/- 13 lat). Całkowitą odpowiedź na leczenie uzyskano u 59% pacjentów, którzy otrzymali mykofenolan mofetylu i u 62% którzy byli leczeni takrolimusem.

Na końcu okresu obserwacji u 34% osób leczonych mykofenolanem mofetylu i u 53% wyleczonych takrolimusem stwierdzono białkomocz; podczas gdy zaostrzenie toczniowego zapalenia nerek zaobserwowano odpowiednie u 37% i 30% pacjentów. W obu grupach u 33% pacjentów doszło do obniżenie wartości eGFR o co najmniej 30%, progresji przewlekłej choroby nerek do poziomu IV lub V lub śmierci. Brak odpowiedzi na leczenie w szóstym miesiącu był głównym czynnikiem ryzyka złej prognozy dotyczącej funkcji nerek.

Mykofenolan mofetylu oraz takrolimus cechują się podobnymi efektami odległymi na funkcje nerek u pacjentów u których użyto tych środków do indukcji remisji w toczniowego zapalenia nerek.