Optymalizacja wartości ciśnienia tętniczego krwi u chorych z SLE w profilaktyce incydentów sercowo-naczyniowych
Autor: Anna Soboń
Data: 20.05.2020
Źródło: Impact of the new American College of Cardiology/American Heart Association definition of hypertension on atherosclerotic vascular events in systemic lupus erythematosus. Tselios K, Gladman DD, Su J, Urowitz M. Ann Rheum Dis. 2020 May;79(5):612-617.
Opracowała: Ewa Morgiel
Opracowała: Ewa Morgiel
Według aktualnych wytycznych Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego oraz Chorób Serca (ACC/AHA) nadciśnienie tętnicze zostało zdefiniowane dla wartości >130/80. Wcześniej uznawane za prawidłowe wartości w przedziale 130-139/80-89 zakwalifikowano jako nadciśnienie tętnicze pierwszego stopnia.
Ponadto w przypadku nadciśnienia tętniczego pierwszego stopnia, jeśli stwierdzane są czynniki ryzyka chorób naczyniowych a 10-letnie ryzyko incydentu sercowo-naczyniowego według odpowiednich kalkulatorów wyniesie >10% wówczas zalecane jest wdrożenie leczenia hipotensyjnego.
U chorych z rozpoznaniem tocznia rumieniowatego układowego (ang. systemic lupus erythrematosus, SLE) ryzyko sercowo-naczyniowe jest około 5 razy większe niż u osoby z populacji ogólnej (a u chorych w młodszym wieku wzrost ryzyka jest jeszcze większy). Skale służące do oceny ryzyka sercowo-naczyniowego nie uwzględniają rozpoznania układowej choroby tkanki łącznej, wobec czego kobieta z SLE <40 roku życia nie zostanie zakwalifikowana do leczenia hipotensyjnego w przypadku stwierdzenia nadciśnienia tętniczego pierwszego stopnia.
Na podstawie danych zgromadzonych w uniwersyteckiej klinice zajmującej się leczeniem SLE w Toronto (Kanada) przeprowadzono analizę, której celem była ocena wpływu wartości ciśnienia tętniczego krwi na ryzyko incydentów naczyniowych związanych z miażdżycą tj. choroba wieńcowa, incydenty mózgowo-naczyniowe lub naczyń obwodowych zakończone lub niezakończone zgonem.
Wyłoniono 1532 chorych z SLE (bez obciążeń chorobami naczyń w chwili włączenia do rejestru), u których obserwacja do pierwszego incydentu naczyniowego trwała co najmniej 2 lata. Chorych podzielono na 3 grupy w zależności od średniej pomiarów ciśnienia tętniczego krwi zmierzonego podczas wizyt kontrolnych w czasie prowadzonej obserwacji: >140/90 (n=155); 130-139/80-89 (n=316) oraz <130/80 (n=1061). Łącznie w badanej grupie odnotowano 124 incydenty naczyniowe w okresie obserwacji trwającej średnio 10.8 lat. Na podstawie tych danych wyliczona częstość incydentów naczyniowych w poszczególnych grupach wyniosła 18.9; 11.5 oraz 4.5 na 1000 pacjentolat odpowiednio dla wartości ciśnienia >140/90; 130-139/80-89 oraz <130/80. Chorzy z SLE i wartościami ciśnienia tętniczego krwi w zakresie 130-139/80-89 w okresie pierwszych 2 lat obserwacji mieli o 73% wyższe ryzyko incydentu naczyniowego w porównaniu z chorymi z ciśnieniem <130/80 (p=0.011).
Przeprowadzona analiza wskazuje na istotne korzyści wynikające z ustalenia dla chorych z SLE prawidłowego ciśnienia tętniczego krwi, zgodnie z aktualnymi rekomendacjami dla wartości <130/80 oraz wdrażania leczenia hipotensyjnego już w przypadku nadciśnienia tętniczego pierwszego stopnia, (ciśnienie tętnicze krwi w zakresie 130-139/80-89). Leczenie hipotensyjne z uzyskaniem docelowej wartości <130/80 powinno znaleźć się wśród zaleceń postępowania w toczniu rumieniowatym układowym.
U chorych z rozpoznaniem tocznia rumieniowatego układowego (ang. systemic lupus erythrematosus, SLE) ryzyko sercowo-naczyniowe jest około 5 razy większe niż u osoby z populacji ogólnej (a u chorych w młodszym wieku wzrost ryzyka jest jeszcze większy). Skale służące do oceny ryzyka sercowo-naczyniowego nie uwzględniają rozpoznania układowej choroby tkanki łącznej, wobec czego kobieta z SLE <40 roku życia nie zostanie zakwalifikowana do leczenia hipotensyjnego w przypadku stwierdzenia nadciśnienia tętniczego pierwszego stopnia.
Na podstawie danych zgromadzonych w uniwersyteckiej klinice zajmującej się leczeniem SLE w Toronto (Kanada) przeprowadzono analizę, której celem była ocena wpływu wartości ciśnienia tętniczego krwi na ryzyko incydentów naczyniowych związanych z miażdżycą tj. choroba wieńcowa, incydenty mózgowo-naczyniowe lub naczyń obwodowych zakończone lub niezakończone zgonem.
Wyłoniono 1532 chorych z SLE (bez obciążeń chorobami naczyń w chwili włączenia do rejestru), u których obserwacja do pierwszego incydentu naczyniowego trwała co najmniej 2 lata. Chorych podzielono na 3 grupy w zależności od średniej pomiarów ciśnienia tętniczego krwi zmierzonego podczas wizyt kontrolnych w czasie prowadzonej obserwacji: >140/90 (n=155); 130-139/80-89 (n=316) oraz <130/80 (n=1061). Łącznie w badanej grupie odnotowano 124 incydenty naczyniowe w okresie obserwacji trwającej średnio 10.8 lat. Na podstawie tych danych wyliczona częstość incydentów naczyniowych w poszczególnych grupach wyniosła 18.9; 11.5 oraz 4.5 na 1000 pacjentolat odpowiednio dla wartości ciśnienia >140/90; 130-139/80-89 oraz <130/80. Chorzy z SLE i wartościami ciśnienia tętniczego krwi w zakresie 130-139/80-89 w okresie pierwszych 2 lat obserwacji mieli o 73% wyższe ryzyko incydentu naczyniowego w porównaniu z chorymi z ciśnieniem <130/80 (p=0.011).
Przeprowadzona analiza wskazuje na istotne korzyści wynikające z ustalenia dla chorych z SLE prawidłowego ciśnienia tętniczego krwi, zgodnie z aktualnymi rekomendacjami dla wartości <130/80 oraz wdrażania leczenia hipotensyjnego już w przypadku nadciśnienia tętniczego pierwszego stopnia, (ciśnienie tętnicze krwi w zakresie 130-139/80-89). Leczenie hipotensyjne z uzyskaniem docelowej wartości <130/80 powinno znaleźć się wśród zaleceń postępowania w toczniu rumieniowatym układowym.
