Osoby chore na RZS mają dwukrotnie większe ryzyko endoprotezoplastyki dużych stawów

Wnioski oparte na analizie danych dla populacji brytyjskiej (13961 chorych na reumatoidalne zapalenie stawów - rzs) wskazują, że w okresie całego życia (od chwili ustalenia rozpoznania RZS) ryzyko alloplastyki stawu biodrowego wynosi 17%, a kolanowego 22%.

Ryzyko oszacowano dla standardowego profilu pacjenta – 64-letnia kobieta, z BMI - 27 kg/m2, niepaląca, bez schorzeń współistniejących. Jak wynika z prezentowanych danych, pomimo ogromnego postępu jaki dokonał się w okresie ostatnich dwóch dekad w leczeniu RZS, częstość zabiegów alloplastyki dużych stawów w tej grupie chorych, jest blisko dwukrotnie większa niż populacji ogólnej. Z badania wyłączono osoby, które miały wykonywany zabieg alloplastyki przed rozpoznaniem zapalenia stawów (jednak w przypadku 48% badanej populacji okres obserwacji przed rozpoznaniem RZS był krótszy niż 5 lat). Ponadto, ze względu na bark danych klinicznych, nie uwzględniono wpływu aktywności choroby, czy wyjściowego statusu funkcjonalnego chorego, na ryzyko zabiegów endoprotezoplastyki.

Zgodnie z wcześniejszymi doniesieniami obserwowano wzrost ryzyka endoprotezoplastyki w starszej grupie wiekowej, z widocznym trendem do wykonywania zabiegów, w krótszym czasie od momentu rozpoznania. Ponadto zaobserwowano, że wraz z wiekiem w chwili rozpoznania, początkowo wzrastało, a następnie malało ryzyko zabiegów endoprotezoplastyki stawu biodrowego i kolanowego. Ogromną zaletą przedstawianego badania była reprezentatywna populacja licząca prawie 14 tysięcy chorych na RZS. Jednak ze względu na fakt, że opierano się głównie na danych o zabiegach endoprotezoplastyki finansowanych ze źródeł centralnych, istnieje potencjalne ryzyko niedoszacowania wynikające z nieuwzględnienia rynku prywatnych usług medycznych.