Otilimab w leczeniu pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów rąk: wyniki badania klinicznego fazy 2a

Otilimab to przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko czynnikowi stymulującemu tworzenie kolonii granulocytów i makrofagów (GM-CSF). GM-CSF jest jednym z czynników uczestniczących w rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów. Na łamach Lancet Rheumatology ukazały się wyniki badania klinicznego 2a w których zastosowano otilimab w leczeniu pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów dłoni. Jednym ze współautorów badania jest doktor Nonna Anna Nowak z Białegostoku.

Do badania zakwalifikowano pacjentów u których 1) co najmniej jedno leczenie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi zakończyło się niepowodzeniem, a ponadto 2) stwierdzono dwa lub więcej obrzękniętych i tkliwych stawów międzypaliczkowych tej samej dłoni, 3) oraz obecność procesu zapalnego lub zapalenie błony maziowej rozpoznanego w rezonansie magnetycznym dłoni. Ponadto, do badania włączono pacjentów u których średnie nasilenie bólu dłoni w ciągu ostatniego tygodnia wyniosło 5 lub więcej na 10. Pacjenci byli randomizowani do otilimabu podskórnie lub placebo. Leczenie było podawane raz w tygodniu przez 10 tygodni. Pierwszorzędowym punktem końcowym była zmiana w średnim nasileniu bólu dłoni w okresie tygodnia po sześciu tygodniach leczenia.

Do grupy interwencyjnej zostało zrandomizowanych 22 pacjentów, a do grupy kontrolnej również 22. Po sześciu tygodniach leczenia nie odnotowano zmniejszenia średniego nasilenia bólu dłoni w skali od 0 do 10 pomiędzy otilimabem, a placebo (różnica: -0,36; 95% CI: -1,31 do 0,58). Podobnie nie odnotowano, aby największe nasilenie bólu w skali od 0 do 10 zmieniło się po sześciu tygodniach leczenia w zależności od stosowania otilimabu lub placebo (różnica: -0,33; 95% CI: -1,28 do 0,63). Jedynie w 12 tygodniu największe nasilenie bólu miało tendencję do istotnej poprawy w grupie interwencyjnej w porównaniu placebo (różnica: -1,01; 95% c i: -2,22 do 0,20; p=0,098). Najczęstszymi zdarzeniami i niepożądanymi odnotowanymi w grupie interwencyjnej były: kaszel (9%), zapalenie nosogardła 7%).

Otilimab nie poprawiał istotnie średniego i największego nasilenia bólu dłoni po sześciu tygodniach leczenia w porównaniu z placebo. Odnotowano jedynie tendencję do poprawy w 12 tygodniu.
CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności)