Polityka Lekowa Państwa 2018-2022 - uwagi PTR
Autor: Alicja Kostecka
Data: 27.07.2018
Źródło: PTR/AK
W opinii Polskiego Towarzystwa Reumatologicznego, dokument opisujący Politykę Lekową Państwa powinien zawierać jako jeden z priorytetów leczenie „chorób reumatycznych rozwijających się na podłożu zapalnym i autoimmunizacyjnym”, które w bardzo istotny sposób przyczyniają się do niepełnosprawności, niezdolności do pracy i spadku produktywności szczególnie, jeśli ich początek przypada na wczesny okres życia.
Polskie Towarzystwo Reumatologiczne z zadowoleniem przyjmuje próbę stworzenia przez Ministerstwo Zdrowia dokumentu określającego Politykę Lekową Państwa, który powinien przywracać nadrzędną rolę regulatora w kreowaniu tejże polityki oraz określać, jak napisano we wstępie, jak powinna być prowadzona gospodarka lekami, żeby zapewniała realizację potrzeb zdrowotnych pacjentów w Polsce.
Określenie priorytetów polityki lekowej wg założeń do dokumentu następuje w oparciu o dowody naukowe i wiarygodne dane dotyczące w szczególności: umieralności, śmiertelności, chorobowości, zapadalności, czynników ryzyka, skuteczności, bezpieczeństwa, jakości i kosztowej efektywność leków, demografii, produktywności, niezdolności do pracy, niepełnosprawności, kosztów, wskaźników mikro- i makroekonomicznych.
Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Polskiego Towarzystwa Reumatologicznego, dokument opisujący Politykę Lekową Państwa powinien zawierać jako jeden z priorytetów leczenie „chorób reumatycznych rozwijających się na podłożu zapalnym i autoimmunizacyjnym”, które w bardzo istotny sposób przyczyniają się do niepełnosprawności, niezdolności do pracy i spadku produktywności szczególnie, jeśli ich początek przypada na wczesny okres życia. Skuteczne leczenie farmakologiczne takich chorób jak reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów, młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, układowe zapalenia naczyń oraz inne układowe choroby tkanki łącznej pozwala na ograniczenie kosztów bezpośrednich i pośrednich tych schorzeń, a przez to staje się inwestycją, a nie kosztem dla Państwa. Choroby te w różny sposób stanowią także ważny czynnik ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego, w tym zawałów serca i udarów mózgu oraz powikłań ze strony układu oddechowego czy wreszcie rozwoju chorób nowotworowych, które to z kolei „wobec trendów epidemiologicznych i demograficznych oraz z uwagi na inne czynniki kształtujące zapotrzebowanie na świadczenia zdrowotne” Minister Zdrowia ustalił jako priorytety zdrowotne.
Skuteczne leczenie przeciwzapalne oraz immunosupresyjne za pomocą klasycznych leków modyfikujących przebieg choroby oraz za pomocą leków biologicznych zmniejsza u tych pacjentów ryzyko rozwoju m.in. chorób sercowo-naczyniowych oraz cukrzycy, która także jest jednym z priorytetów zdrowotnych Ministra Zdrowia. Wobec celu jaki stawia sobie MZ w dokumencie, brak uwzględnienia jako priorytetu zdrowotnego chorób reumatycznych jest niezrozumiały. Tym bardziej, że jako jeden z priorytetów zdrowotnych Minister Zdrowia określił rehabilitację, która powinna stanowić ważne uzupełnienie właściwego leczenia farmakologicznego chorób reumatycznych. Zachowując obecny kształt dokumentu Minister Zdrowia godzi się na brak prowadzenia aktywnej polityki lekowej państwa wobec pacjentów z chorobami reumatycznymi zmierzającej do ograniczania niepełnosprawności. Jednocześnie pacjentom, u których brak skutecznego leczenia nie pozwala na zachowanie pełnej sprawności zapewnia rehabilitację, która być może nie byłaby potrzebna, gdyby dostęp do skutecznych terapii wspierany aktywną polityką lekową był zapewniony.
Polskie Towarzystwo Reumatologiczne wyraża zaniepokojenie wobec propozycji „wypracowania zasad preskrypcji i finansowania leków biorównoważnych (substytucji) przez zespół ekspertów powołany przez Ministra Zdrowia”. Zasady preskrypcji i substytucji leków biologicznych i biorównoważnych w reumatologii opierają się na wynikach badań klinicznych, w których skuteczność i bezpieczeństwo leków biologicznych innowacyjnych i biorównoważnych została jednoznacznie potwierdzona, podobnie jak ich wzajemne zamiennictwo. Polskie Towarzystwo Reumatologiczne wyraża nadzieję, że propozycja zawarta w projekcie dokumentu nie ma służyć ograniczaniu dostępu pacjentów do leków biologicznych biorównoważnych, w tym produkowanych przez polski przemysł farmaceutyczny.
Polskie Towarzystwo Reumatologiczne stoi jednocześnie na stanowisku, że oszczędności uzyskiwane dzięki wprowadzaniu do refundacji kolejnych leków biologicznych biorównoważnych w danej dziedzinie medycyny powinny być przeznaczane na refundację kolejnych skutecznych innowacyjnych terapii w tych chorobach i dokument Polityka Lekowa Państwa powinien to wyraźnie regulować.
Polskie Towarzystwo Reumatologiczne zauważa, jako wartą do uwzględnienia uwagę do projektu dokumentu, przedstawioną we wspólnym stanowisku przez organizacje pacjenckie z całego kraju, a mianowicie „wprowadzenie możliwości płacenia przez pacjenta w szpitalu za lek nierefundowany lub refundowany w programie lekowym, do którego pacjent się nie kwalifikuje”.
Należy podkreślić, że dokument Polityka Lekowa Państwa powinien zawierać regulacje, których efektem będzie zwiększenie dostępności pacjentów do skutecznych terapii pozwalających osiągnąć korzystny efekt zdrowotny u danego pacjenta oraz populacyjny.
Określenie priorytetów polityki lekowej wg założeń do dokumentu następuje w oparciu o dowody naukowe i wiarygodne dane dotyczące w szczególności: umieralności, śmiertelności, chorobowości, zapadalności, czynników ryzyka, skuteczności, bezpieczeństwa, jakości i kosztowej efektywność leków, demografii, produktywności, niezdolności do pracy, niepełnosprawności, kosztów, wskaźników mikro- i makroekonomicznych.
Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Polskiego Towarzystwa Reumatologicznego, dokument opisujący Politykę Lekową Państwa powinien zawierać jako jeden z priorytetów leczenie „chorób reumatycznych rozwijających się na podłożu zapalnym i autoimmunizacyjnym”, które w bardzo istotny sposób przyczyniają się do niepełnosprawności, niezdolności do pracy i spadku produktywności szczególnie, jeśli ich początek przypada na wczesny okres życia. Skuteczne leczenie farmakologiczne takich chorób jak reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów, młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, układowe zapalenia naczyń oraz inne układowe choroby tkanki łącznej pozwala na ograniczenie kosztów bezpośrednich i pośrednich tych schorzeń, a przez to staje się inwestycją, a nie kosztem dla Państwa. Choroby te w różny sposób stanowią także ważny czynnik ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego, w tym zawałów serca i udarów mózgu oraz powikłań ze strony układu oddechowego czy wreszcie rozwoju chorób nowotworowych, które to z kolei „wobec trendów epidemiologicznych i demograficznych oraz z uwagi na inne czynniki kształtujące zapotrzebowanie na świadczenia zdrowotne” Minister Zdrowia ustalił jako priorytety zdrowotne.
Skuteczne leczenie przeciwzapalne oraz immunosupresyjne za pomocą klasycznych leków modyfikujących przebieg choroby oraz za pomocą leków biologicznych zmniejsza u tych pacjentów ryzyko rozwoju m.in. chorób sercowo-naczyniowych oraz cukrzycy, która także jest jednym z priorytetów zdrowotnych Ministra Zdrowia. Wobec celu jaki stawia sobie MZ w dokumencie, brak uwzględnienia jako priorytetu zdrowotnego chorób reumatycznych jest niezrozumiały. Tym bardziej, że jako jeden z priorytetów zdrowotnych Minister Zdrowia określił rehabilitację, która powinna stanowić ważne uzupełnienie właściwego leczenia farmakologicznego chorób reumatycznych. Zachowując obecny kształt dokumentu Minister Zdrowia godzi się na brak prowadzenia aktywnej polityki lekowej państwa wobec pacjentów z chorobami reumatycznymi zmierzającej do ograniczania niepełnosprawności. Jednocześnie pacjentom, u których brak skutecznego leczenia nie pozwala na zachowanie pełnej sprawności zapewnia rehabilitację, która być może nie byłaby potrzebna, gdyby dostęp do skutecznych terapii wspierany aktywną polityką lekową był zapewniony.
Polskie Towarzystwo Reumatologiczne wyraża zaniepokojenie wobec propozycji „wypracowania zasad preskrypcji i finansowania leków biorównoważnych (substytucji) przez zespół ekspertów powołany przez Ministra Zdrowia”. Zasady preskrypcji i substytucji leków biologicznych i biorównoważnych w reumatologii opierają się na wynikach badań klinicznych, w których skuteczność i bezpieczeństwo leków biologicznych innowacyjnych i biorównoważnych została jednoznacznie potwierdzona, podobnie jak ich wzajemne zamiennictwo. Polskie Towarzystwo Reumatologiczne wyraża nadzieję, że propozycja zawarta w projekcie dokumentu nie ma służyć ograniczaniu dostępu pacjentów do leków biologicznych biorównoważnych, w tym produkowanych przez polski przemysł farmaceutyczny.
Polskie Towarzystwo Reumatologiczne stoi jednocześnie na stanowisku, że oszczędności uzyskiwane dzięki wprowadzaniu do refundacji kolejnych leków biologicznych biorównoważnych w danej dziedzinie medycyny powinny być przeznaczane na refundację kolejnych skutecznych innowacyjnych terapii w tych chorobach i dokument Polityka Lekowa Państwa powinien to wyraźnie regulować.
Polskie Towarzystwo Reumatologiczne zauważa, jako wartą do uwzględnienia uwagę do projektu dokumentu, przedstawioną we wspólnym stanowisku przez organizacje pacjenckie z całego kraju, a mianowicie „wprowadzenie możliwości płacenia przez pacjenta w szpitalu za lek nierefundowany lub refundowany w programie lekowym, do którego pacjent się nie kwalifikuje”.
Należy podkreślić, że dokument Polityka Lekowa Państwa powinien zawierać regulacje, których efektem będzie zwiększenie dostępności pacjentów do skutecznych terapii pozwalających osiągnąć korzystny efekt zdrowotny u danego pacjenta oraz populacyjny.
