Porównanie zastosowania sekukinumabu vs adalimumabu u pacjentów ze spondyloartropatią
Redaktor: Anna Soboń
Data: 16.12.2020
Źródło: Arthritis Care & Research
Chociaż sekukinumab działa podobnie do adalimumabu u pacjentów ze spondyloartropatią, u których pierwsza terapia biologiczna nie powiodła się, adalimumab okazał się lepszy u osób, u których nie powiodło się stosowanie wielu leków biologicznych.
Aby przeanalizować skuteczność sekukinumabu w porównaniu z inhibitorami TNF, a konkretnie adalimumabem wśród pacjentów ze SpA, badacze przeprowadzili obserwacyjne, prospektywne badanie kohortowe. Naukowcy przeanalizowali dane z pięciu skandynawskich rejestrów reumatologii klinicznej, aby zidentyfikować pacjentów ze SpA, którzy rozpoczęli stosowanie sekukinumabu lub inhibitora TNF w latach 2015–2018. Ponadto uzyskali dane na temat chorób współistniejących i objawów pozastawowych - takich jak łuszczyca, zapalenie błony naczyniowej oka i nieswoiste zapalenie jelit.
Naukowcy ocenili roczną retencję leczenia - zdefiniowaną za pomocą surowych krzywych przeżycia i skorygowanych współczynników ryzyka dla przerwania leczenia, a także 6-miesięczne wskaźniki odpowiedzi. Pomiary obejmowały ASDAS <2,1 / BASDAI <40 mm, surowe/skorygowane LUNDEX i skorygowane analizy regresji logistycznej z ilorazem szans, wszystkie stratyfikowane według linii leczenia biologicznego - pierwsza, druga i dalsze. W sumie włączono do analizy 10853 cykli leczenia, w tym 842 z sekukinumabem i 10011 z inhibitorem TNF, z czego 1977 z adalimumabem.
Sekukinumab wykazywał roczny wskaźnik retencji, który był porównywalny z adalimumabem jako pierwszą lub drugą opcją, ale gorszy jako trzecia plus linia terapii, z 56% dla sekukinumabu (51% -61%) w porównaniu z 70% dla adalimumabu (64% -75%) i skorygowanym współczynnikiem ryzyka 1,43 (95% CI, 1,12-1,81).
Ponadto sekukinumab wykazywał gorsze szacunki dotyczące odsetka odpowiedzi po 6 miesiącach niż adalimumab we wszystkich liniach leczenia, ale statystycznie istotnie tylko jako trzecia linia leczenia (ASDAS <2,1 OR = 0,56; 95% CI, 0,35-0,9; BASDAI < 40 mm OR = 0,62; 95% CI, 0,41-0,95). Wyniki leczenia różniły się dla pięciu inhibitorów TNF.
Naukowcy ocenili roczną retencję leczenia - zdefiniowaną za pomocą surowych krzywych przeżycia i skorygowanych współczynników ryzyka dla przerwania leczenia, a także 6-miesięczne wskaźniki odpowiedzi. Pomiary obejmowały ASDAS <2,1 / BASDAI <40 mm, surowe/skorygowane LUNDEX i skorygowane analizy regresji logistycznej z ilorazem szans, wszystkie stratyfikowane według linii leczenia biologicznego - pierwsza, druga i dalsze. W sumie włączono do analizy 10853 cykli leczenia, w tym 842 z sekukinumabem i 10011 z inhibitorem TNF, z czego 1977 z adalimumabem.
Sekukinumab wykazywał roczny wskaźnik retencji, który był porównywalny z adalimumabem jako pierwszą lub drugą opcją, ale gorszy jako trzecia plus linia terapii, z 56% dla sekukinumabu (51% -61%) w porównaniu z 70% dla adalimumabu (64% -75%) i skorygowanym współczynnikiem ryzyka 1,43 (95% CI, 1,12-1,81).
Ponadto sekukinumab wykazywał gorsze szacunki dotyczące odsetka odpowiedzi po 6 miesiącach niż adalimumab we wszystkich liniach leczenia, ale statystycznie istotnie tylko jako trzecia linia leczenia (ASDAS <2,1 OR = 0,56; 95% CI, 0,35-0,9; BASDAI < 40 mm OR = 0,62; 95% CI, 0,41-0,95). Wyniki leczenia różniły się dla pięciu inhibitorów TNF.
