123RF
Rokowanie po przeszczepieniu płuc u chorych na układowe choroby tkanki łącznej
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 17.10.2022
Źródło: Ju C, Lian Q, Chen A et al. Outcomes after lung transplantation among Chinese patients with connective tissue disease-associated interstitial lung disease and pulmonary hypertension: a retrospective cohort study. Clinical and Experimental Rheumatology 2022, 40: 1666-1673
W badaniu nie wykazano istotnych różnic w 5-letnim przeżyciu po zabiegu transplantacji płuc w populacji chorych na CTD-ILD i IPF.
Wyniki retrospektywnego badania przeprowadzonego w Chinach nie wykazały różnic w przeżywalności oraz powikłaniach po przeszczepie płuc pomiędzy chorymi ze śródmiąższową chorobą płuc związaną z układową chorobą tkanki łącznej (connective tissue disease-related interstitial lung disease – CTD-ILD) z towarzyszącym lub nietętniczym nadciśnieniem płucnym (pulmonary arterial hypertension – PAH) a chorymi z rozpoznaniem idiopatycznego włóknienia płuc (idiopathic pulmonary fibrosis – IPF).
Badaniem objęto 31 osób z CTD-ILD i 98 z IPF. W grupie z CTD-ILD najwięcej było chorych na toczeń układowy (9/31). Zmiany śródmiąższowe w CTD-ILD obejmowały najczęściej NSIP (nonspecific interstitial pneumonia) i UIP (usual interstitial pneumonia), rzadziej OP (organising pneumonia) i FNIP (fibrotic nonspecific interstitial pneumonia).
Średni okres obserwacji w ramieniu CTD-ILD wynosił 31,1 miesiąca, a w ramieniu IPF 27,2 miesiąca. W obu badanych grupach wykazano istotną poprawę w zakresie badań czynnościowych płuc (FVC%, DLCO%) oraz wydolności wysiłkowej (6MWT), w stosunku do oceny przed przeszczepieniem. Grupy nie różniły się istotnie pod względem poprawy w zakresie FVC%, DLCO% i 6MWT ocenianej po roku od procedury.
W pierwszym miesiącu po przeszczepieniu płuc obserwowano większą częstość przypadków pierwotnej niewydolności przeszczepionego narządu (primary graft dysfunction – PGD) u chorych z rozpoznaniem CTD-ILD, w porównaniu z IPF (90,3% vs 70,4%). Nie obserwowano jednak większej śmiertelności z powodu PDG pomiędzy analizowanymi grupami pacjentów (6,5% vs 6,1%, odpowiednio CTD-ILD i IPF). Ponadto nie wykazano istotnych różnic w śmiertelności niezależnie od przyczyny w okresie 3 miesięcy po zabiegu przeszczepienia, liczby dni pobytu na oddziale intensywnej opieki medycznej oraz długości hospitalizacji.
Najczęstszą przyczyną CTD-PAH (oraz ILD) w badanej populacji chorych na układowe choroby tkanki łącznej był toczeń układowy, przeciwnie do danych pochodzących z Europy, gdzie główną przyczyną PAH była twardzina układowa.
Opracowanie dr n. med. Marta Madej
Badaniem objęto 31 osób z CTD-ILD i 98 z IPF. W grupie z CTD-ILD najwięcej było chorych na toczeń układowy (9/31). Zmiany śródmiąższowe w CTD-ILD obejmowały najczęściej NSIP (nonspecific interstitial pneumonia) i UIP (usual interstitial pneumonia), rzadziej OP (organising pneumonia) i FNIP (fibrotic nonspecific interstitial pneumonia).
Średni okres obserwacji w ramieniu CTD-ILD wynosił 31,1 miesiąca, a w ramieniu IPF 27,2 miesiąca. W obu badanych grupach wykazano istotną poprawę w zakresie badań czynnościowych płuc (FVC%, DLCO%) oraz wydolności wysiłkowej (6MWT), w stosunku do oceny przed przeszczepieniem. Grupy nie różniły się istotnie pod względem poprawy w zakresie FVC%, DLCO% i 6MWT ocenianej po roku od procedury.
W pierwszym miesiącu po przeszczepieniu płuc obserwowano większą częstość przypadków pierwotnej niewydolności przeszczepionego narządu (primary graft dysfunction – PGD) u chorych z rozpoznaniem CTD-ILD, w porównaniu z IPF (90,3% vs 70,4%). Nie obserwowano jednak większej śmiertelności z powodu PDG pomiędzy analizowanymi grupami pacjentów (6,5% vs 6,1%, odpowiednio CTD-ILD i IPF). Ponadto nie wykazano istotnych różnic w śmiertelności niezależnie od przyczyny w okresie 3 miesięcy po zabiegu przeszczepienia, liczby dni pobytu na oddziale intensywnej opieki medycznej oraz długości hospitalizacji.
Najczęstszą przyczyną CTD-PAH (oraz ILD) w badanej populacji chorych na układowe choroby tkanki łącznej był toczeń układowy, przeciwnie do danych pochodzących z Europy, gdzie główną przyczyną PAH była twardzina układowa.
Opracowanie dr n. med. Marta Madej
