Rytuksymab a kolejny inhibitor TNFα w terapii RZS po niepowodzeniu pierwszym inhibitorem TNFα
Autor: Anita Jóźwiak
Data: 02.06.2015
Źródło: Rituximab versus an alternative TNF inhibitor in patients with rheumatoid arthritis who failed to respond to a single previous TNF inhibitor: SWITCH-RA, a global, observational, comparative effectiveness study. Emery P, Gottenberg JE, Rubbert-Roth A, Sarz
Inhibitory TNFα (iTNF) mają ugruntowaną pozycję w leczeniu RZS. Leki z tej grupy są zalecane u chorych po niepowodzeniu terapii lekami konwencjonalnymi zwłaszcza, gdy występują niekorzystne czynniki rokownicze. Inhibitory TNFα mają udowodnione działanie w zakresie zmniejszania objawów chorobowych i postępu destrukcji kostno-stawowych. Jednakże u około 40% chorych lek nie działa, co można określić jako nieskuteczność pierwotną (jeżeli nie uzyskano poprawy po podaniu leku) lub wtórną (gdy początkowo obserwowano odpowiedź na leczenie, ale po pewnym czasie lek przestał być skuteczny).
Po niepowodzeniu leczenia pierwszym i TNFα można zastosować kolejny inny lek z tej grupy lub podać lek o odmiennym mechanizmie działania np. rytuksymab. Celem badania SWITCH-RA było porównanie skuteczności rytuksymabu oraz i TNFα po niepowodzeniu leczenia pierwszym iTNF. W przeprowadzonym badaniu 607 pacjentów otrzymało rytuksymab, a 507 otrzymało kolejny iTNFα. Przyczyną przerwania terapii pierwszym iTNFα w badanej grupie były: nieskuteczność (n=827), nietolerancja (n=263) i inne (n=21). W grupie leczonej rytuksymabem wyjściowo aktywność choroby była wyższa nią w grupie z iTNFα. Po 6 miesiącach terapii zmiana aktywności choroby była istotnie większa w grupie z rytuksymabem. Po uwzględnieniu przyczyny odstawienie pierwszego iTNFα okazało się, iż tendencja ta odnosi się do chorych, u których pierwszy iTNFα nie był skuteczny, natomiast jeżeli pierwszy iTNFα został odstawiony z powodu nietolerancji , w tej grupie chorych nie wykazywano statystycznie istotnych różnic w skuteczności leków. Największą poprawę po zastosowaniu rytuksymabu odnotowano wśród pacjentów z seropozytywnym RZS. Tolerancja stosowanego leczenia w obu grupach była podobna.
Wyniki przeprowadzonego badania wskazują, iż pacjenci z RZS, u których wystąpiło niepowodzenie leczenia pierwszym iTNFα z powodu jego nieskuteczności mogą odnieść korzyść z zastosowania w kolejnej linii terapii rytuksymabu.
Wyniki przeprowadzonego badania wskazują, iż pacjenci z RZS, u których wystąpiło niepowodzenie leczenia pierwszym iTNFα z powodu jego nieskuteczności mogą odnieść korzyść z zastosowania w kolejnej linii terapii rytuksymabu.