Ryzyko ciężkich infekcji u chorych HIV leczonych inhibitorami TNF alfa
Autor: Alicja Kostecka
Data: 18.04.2017
Źródło: Wangsiricharoen S, Ligon C, Gedmintas L et al. Rates of Serious Infections in HIV-Infected Patients Receiving Tumor Necrosis Factor InhibitorTherapy for Concomitant Autoimmune Diseases. Arthritis Care Res (Hoboken). 2017 Mar;69(3):449-452. doi: 10.1002/ac
Opublikowane ostatnio doniesienia dotyczące bezpieczeństwa stosowania inhibitorów TNF alfa u chorych zakażonych wirusem HIV leczonych antyretrowirusowo, z jednocześnie współistniejącymi schorzeniami o podłożu autoimmunologicznym, wskazują na profil bezpieczeństwa terapii zbliżony do danych pochodzących z rejestrów chorych na reumatoidalne zapalenie stawów.
Wprowadzenie kombinowanej terapii antyretrowirusowej znacznie poprawiło rokowanie wśród osób zakażonych wirusem HIV, między innymi w aspekcie zmniejszenia częstości ciężkich chorób autoimmunologicznych. Nadal jednak populacja ta stanowi problematyczną grupę chorych, w której włączenie koniecznego leczenia immunosupresyjnego może wpływać ryzyko powikłań wynikających z niedoboru odporności związanego z chorobą podstawową.
W wieloośrodkowym badaniu retrospektywnym, obejmującym lata 1999 - 2015, przeanalizowano 23 przypadki chorych HIV(+), u których stosowano inhibitory TNF alfa (etanercept, adalimumab, infliximab). Powodem włączenia w/w leków były oporne na klasyczne leczenie schorzenia, wśród nich: łuszczycowe zapalenie stawów/łuszczyca (10/23), reumatoidalne zapalenie stawów (4/23), zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa/niezróżnicowana spondyloartropatia, inne zapalenia stawów, wrzodziejące zapalenie j. grubego, neuropatia w przebiegu zespołu Sjogrena. Skumulowana częstość występowania ciężkich infekcji (definiowanych jako te wymagające hospitalizacji i/lub dożylnej antybiotykoterapii) w analizowanej populacji wynosiła 8,69% (2/23), co odpowiada 2,3 przypadki/100 pacjento-lat. U dwóch chorych, u których stwierdzono powikłania infekcyjne obserwowano mimo to wzrost liczby komórek CD4 oraz stabilną liczbę kopii wirusa, co pozostaje zbieżne z dotychczasowymi danymi z literatury. Pomimo, że różnice nie osiągnęły istotności statystycznej, zaobserwowano częstsze występowanie infekcji wśród chorych z liczbą kopii wirusa >500/ml w chwili rozpoczęcia leczenia inhibitorem TNF alfa, w porównaniu do pacjentów z ≤500 kopii wirusa/ml. W badanej populacji nie odnotowano przypadków infekcji oportunistycznych (gruźlicy, infekcji grzybiczych). Średni czas obserwacji wynosił blisko 40 miesięcy (0,5-105 miesięcy). U niemal wszystkich badanych, za wyjątkiem jednego chorego, stosowano jednocześnie kombinowaną terapię antyretrowirusową - CART (ang. combination antiretroviral therapy).
W wieloośrodkowym badaniu retrospektywnym, obejmującym lata 1999 - 2015, przeanalizowano 23 przypadki chorych HIV(+), u których stosowano inhibitory TNF alfa (etanercept, adalimumab, infliximab). Powodem włączenia w/w leków były oporne na klasyczne leczenie schorzenia, wśród nich: łuszczycowe zapalenie stawów/łuszczyca (10/23), reumatoidalne zapalenie stawów (4/23), zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa/niezróżnicowana spondyloartropatia, inne zapalenia stawów, wrzodziejące zapalenie j. grubego, neuropatia w przebiegu zespołu Sjogrena. Skumulowana częstość występowania ciężkich infekcji (definiowanych jako te wymagające hospitalizacji i/lub dożylnej antybiotykoterapii) w analizowanej populacji wynosiła 8,69% (2/23), co odpowiada 2,3 przypadki/100 pacjento-lat. U dwóch chorych, u których stwierdzono powikłania infekcyjne obserwowano mimo to wzrost liczby komórek CD4 oraz stabilną liczbę kopii wirusa, co pozostaje zbieżne z dotychczasowymi danymi z literatury. Pomimo, że różnice nie osiągnęły istotności statystycznej, zaobserwowano częstsze występowanie infekcji wśród chorych z liczbą kopii wirusa >500/ml w chwili rozpoczęcia leczenia inhibitorem TNF alfa, w porównaniu do pacjentów z ≤500 kopii wirusa/ml. W badanej populacji nie odnotowano przypadków infekcji oportunistycznych (gruźlicy, infekcji grzybiczych). Średni czas obserwacji wynosił blisko 40 miesięcy (0,5-105 miesięcy). U niemal wszystkich badanych, za wyjątkiem jednego chorego, stosowano jednocześnie kombinowaną terapię antyretrowirusową - CART (ang. combination antiretroviral therapy).
