Ryzyko sercowo-naczyniowe u chorych na rzs

Powikłania sercowo-naczyniowe stanowią jedną z wiodących przyczyn śmiertelności wśród chorych na reumatoidalne zapalenie stawów (rzs). U podłoża tychże zaburzeń leżą nie tylko klasyczne czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego jak na przykład palenie tytoniu, otyłość, dyslipidemia, czy nadciśnienie tętnicze, ale również czynniki związane ściśle z zaburzeniami immunologicznymi w przebiegu rzs.

Pośród tych ostatnich wymienia się układowy stan zapalny i podwyższone wskaźniki zapalenia - CRP, obecność autoprzeciwciał, oxydowanych cząstek LDL. Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego, będąca jednym z elementów na drodze tworzenia blaszek miażdżycowych prowadzących do powikłań sercowo-naczyniowych, stwierdzana jest już u pacjentów z wczesnym rzs, czyli pojawia się już na początkowym etapie choroby. Za udziałem przewlekłego procesu zapalnego w patogenezie zmian miażdżycowych przemawia m.in. zjawisko odwrotnej korelacji pomiędzy aktywnością choroby wyrażoną wskaźnikiem DAS28, a elastycznością tętnic (SAE, small artery elasticity) oraz pogrubienie kompleksu intima-media (IMT) u badanych z rzs. Skuteczne leczenie, wyrażone zmniejszeniem aktywności choroby oraz wpływ na podlegające modyfikacji czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego, mogą korzystnie wpływać na rokowanie u chorych. Okazuje się jednak, że zmniejszenie aktywności choroby tylko częściowo modyfikuje dysfunkcję śródbłonka u pacjentów z wczesnym rzs. Wartości SAE ulegały częściowej poprawie w populacji pacjentów, którzy uzyskali remisję, natomiast nie osiągały wartości prawidłowych, u badanych którzy nie uzyskali remisji klinicznej. Powyższej analizy dokonano po okresie rocznej obserwacji, co może być okresem zbyt krótkim, aby wykazać pełne zmiany zachodzące pod wpływem leczenia w śródbłonku naczyniowym.