Ryzyko zachorowania na czerniaka skóry u chorych z RZS stosujących leki biologiczne
Autor: Kamila Gębska
Data: 19.01.2017
Źródło: Risk of invasive melanoma in patients with rheumatoid arthritis treated with biologics: results from a collaborative project of 11 European biologic registers. Mercer LK, Askling J, Raaschou P, Dixon WG, Dreyer L, Hetland ML, Strangfeld A, Zink A, Mariett
Melanoma malignum jest złośliwym nowotworem skóry, który plasuje się na szóstej pozycji najczęściej występujących raków u osób zamieszkujących Europę. Częstość występowania czerniaka skóry różni się w poszczególnych krajach. Zależy od szerokości geograficznej miejsca zamieszkania, a także od funkcjonowania układu immunologicznego. Częstsze zachorowania odnotowuje się u chorych po przeszczepach oraz z AIDS. Obserwacje dotyczące chorych z RZS były rozbieżne.
Natomiast przeprowadzone doświadczenia wskazywały, iż czynnik TNF pełni ochronną funkcję przed rozwojem i wzrostem nowotworu. Wprowadzenie leków biologicznych do terapii RZS, których działanie związane jest z blokowaniem tej cytokiny może mieć wpływ na zwiększenie ryzyka zachorowania na czerniaka skóry. Czy tak jest w rzeczywistości? Aby to sprawdzić, w ramach wspólnej inicjatywy, przeanalizowano dane z 11 rejestrów leczenia biologicznego z dziewięciu europejskich krajów (Szwecja, Dania, Wielka Brytania, Niemcy, Czechy, Francja, Szwajcaria, Portugalia, Włochy). Łącznie objęto badaniem 130315 chorych z RZS (579983 pacjentolat) u których odnotowano 287 rozpoznań czerniaka skóry. W analizie statystycznej grupę kontrolną stanowiły osoby pochodzące z danego kraju odpowiednio dobrane względem płci i wieku.
Czerniak skóry występował nieznacznie częściej u chorych z RZS względem populacji ogólnej danego kraju niezależnie od stosowanej terapii. Nie wykazano istotnej statystycznie różnicy częstości zachorowań na czerniaka skóry pomiędzy pacjentami nieleczonymi biologicznie a leczonymi biologicznie (inhibitorami TNF, rytuksymabem, abataceptem lub tocilizumabem). Aczkolwiek dane dotyczące abataceptu i tocilizumabu są ograniczone ze względu na mało liczną grupę chorych leczonych tymi lekami.
Ryzyko zachorowania na czerniaka skóry dla pacjentów z RZS leczonych biologicznie względem pacjentów z RZS nieleczonych biologicznie wyniosło odpowiednio dla inhibitorów TNF IRR=1.1 dla rytuksymabu IRR= 1.2. Przeprowadzona analiza statystyczna nie potwierdziła wcześniejszych doniesień o wzroście ryzyka zachorowania na czerniaka skóry w następstwie ekspozycji na leki z grupy inhibitorów TNF.
Czerniak skóry występował nieznacznie częściej u chorych z RZS względem populacji ogólnej danego kraju niezależnie od stosowanej terapii. Nie wykazano istotnej statystycznie różnicy częstości zachorowań na czerniaka skóry pomiędzy pacjentami nieleczonymi biologicznie a leczonymi biologicznie (inhibitorami TNF, rytuksymabem, abataceptem lub tocilizumabem). Aczkolwiek dane dotyczące abataceptu i tocilizumabu są ograniczone ze względu na mało liczną grupę chorych leczonych tymi lekami.
Ryzyko zachorowania na czerniaka skóry dla pacjentów z RZS leczonych biologicznie względem pacjentów z RZS nieleczonych biologicznie wyniosło odpowiednio dla inhibitorów TNF IRR=1.1 dla rytuksymabu IRR= 1.2. Przeprowadzona analiza statystyczna nie potwierdziła wcześniejszych doniesień o wzroście ryzyka zachorowania na czerniaka skóry w następstwie ekspozycji na leki z grupy inhibitorów TNF.