Spondyloartropatie osiowe: Wielka Brytania stawia na leczenie biologiczne
Autor: Aleksandra Lang
Data: 20.09.2016
Źródło: Medscape,MK/AL
Zaktualizowane wytyczne dwóch brytyjskich towarzystw spowodują rozszerzenie dostępu do leków biologicznych dla pacjentów z osiowymi spondyloartropatiami, w tym również tych z usztywnieniem kręgów AS i zwiększą elastyczność lekarzy National Health Service przy przepisywaniu leków.
Wytyczne, opracowane w imieniu Brytyjskiego Towarzystwa Reumatologicznego BSR i w oparciu o standardy i wytyczne jak również wyniki prac grupy roboczej Brytyjskich Zdrowotnych Profesjonalistów w Reumatologii BHPR zostały opublikowane 24 sierpnia 2016 roku.
Najważniejszą różnicą w porównaniu do wytycznych BSR z 2005 roku jest to, że nowe wytyczne tyczą się nie tylko pacjentów z AS spełniających zmodyfikowane kryteria nowojorskie, ale również dotyczą tych z chorobą „nieradiograficzną”, na co wpływają dowody informacyjne takie jak obrzęk szpiku kostnego w rezonansie magnetycznym MRI oraz podwyższony poziom białka C-reaktywnego. Wytyczne również rekomendują możliwość przejścia z jednego inhibitora TNF na inny na każdym etapie leczenia oraz zredukowany do 4 tygodni czas między pomiarami indeksu aktywności choroby BASDAI.
Obecne wytyczne obejmują rekomendacje kluczowe dotyczące efektywności leków biologicznych w spondyloartropatiach przy inicjacji leczenia, wyboru leków, oceny odpowiedzi, wycofania się z terapii i zmiany leków. Zespół ekspertów podzielił spondyloartropatie na dwie grupy: radiograficzne AS i nieradiograficzne nr-ax-SpA. Wytyczne nie odniosły się do ubocznych spondyloartropatii i chorób młodzieńczych.
Badacze konkludują, że terapia anty-TNF jest efektywna przy zmniejszaniu aktywności choroby oraz bólu kręgosłupa i że krótkookresowe dane MRI wspierają skuteczność anty-TNF w ulżeniu zapalenia stawu krzyżowo-biodrowego oraz uszkodzeń kręgosłupa, ale dowody efektywności w schorzeniach radiograficznych są obecnie ograniczone. Według nich pojawiają się także niewystarczające dowody do wsparcia innych leków biologicznych poza inhibitorami TNF w spondyloartropatiach osiowych.
Wytyczne BSR sugerują także, aby chorzy z aktywną chorobą, którzy nie spełniają zmodyfikowanych kryteriów nowojorskich dla AS z pozytywnym obrazem MRI i podniesionym poziomem białka C-reaktywnego także byli brani pod uwagę do terapii biologicznej.
Wytyczne rekomendują ocenę terapii po 3 do 6 miesięcy i reocenę odpowiedzi co każde 6 miesięcy potem. Wycofanie się z terapii powinno zostać rozważone, jeśli w ciągu 6 miesięcy nie przynosi ona odpowiedzi klinicznej lub jeśli odpowiedź nie jest utrzymana w ciągu dwóch kolejnych ocen.
Najważniejszą różnicą w porównaniu do wytycznych BSR z 2005 roku jest to, że nowe wytyczne tyczą się nie tylko pacjentów z AS spełniających zmodyfikowane kryteria nowojorskie, ale również dotyczą tych z chorobą „nieradiograficzną”, na co wpływają dowody informacyjne takie jak obrzęk szpiku kostnego w rezonansie magnetycznym MRI oraz podwyższony poziom białka C-reaktywnego. Wytyczne również rekomendują możliwość przejścia z jednego inhibitora TNF na inny na każdym etapie leczenia oraz zredukowany do 4 tygodni czas między pomiarami indeksu aktywności choroby BASDAI.
Obecne wytyczne obejmują rekomendacje kluczowe dotyczące efektywności leków biologicznych w spondyloartropatiach przy inicjacji leczenia, wyboru leków, oceny odpowiedzi, wycofania się z terapii i zmiany leków. Zespół ekspertów podzielił spondyloartropatie na dwie grupy: radiograficzne AS i nieradiograficzne nr-ax-SpA. Wytyczne nie odniosły się do ubocznych spondyloartropatii i chorób młodzieńczych.
Badacze konkludują, że terapia anty-TNF jest efektywna przy zmniejszaniu aktywności choroby oraz bólu kręgosłupa i że krótkookresowe dane MRI wspierają skuteczność anty-TNF w ulżeniu zapalenia stawu krzyżowo-biodrowego oraz uszkodzeń kręgosłupa, ale dowody efektywności w schorzeniach radiograficznych są obecnie ograniczone. Według nich pojawiają się także niewystarczające dowody do wsparcia innych leków biologicznych poza inhibitorami TNF w spondyloartropatiach osiowych.
Wytyczne BSR sugerują także, aby chorzy z aktywną chorobą, którzy nie spełniają zmodyfikowanych kryteriów nowojorskich dla AS z pozytywnym obrazem MRI i podniesionym poziomem białka C-reaktywnego także byli brani pod uwagę do terapii biologicznej.
Wytyczne rekomendują ocenę terapii po 3 do 6 miesięcy i reocenę odpowiedzi co każde 6 miesięcy potem. Wycofanie się z terapii powinno zostać rozważone, jeśli w ciągu 6 miesięcy nie przynosi ona odpowiedzi klinicznej lub jeśli odpowiedź nie jest utrzymana w ciągu dwóch kolejnych ocen.
