Tocilizumab w monoterapii vs tocilizumab z metotreksatem u pacjentów z aktywnym RZS i nieskutecznością metotreksatu

Tocilizumab jest rekombinowanym humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym podklasy immunoglobuliny G1 (IgG1), skierowanym przeciwko ludzkim rozpuszczalnym, jak i związanym z błonami komórkowymi receptorom dla interleukiny 6.

Lek ten stosowany w monoterapii w reumatoidalnym zapaleniu stawów wykazał lepszą skuteczność niż metotreksat (MTX) w monoterapii u pacjentów nigdy nie stosujących MTX oraz u pacjentów, u których MTX był nieskuteczny lub był stosowany dłużej niż 6 miesięcy. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania tego leku zostało potwierdzone w badaniach klinicznych, w których lek stosowany był w monoterapii, ale także w skojarzeniu z MTX. Celem badania SURPRISE była ocena skuteczności i bezpieczeństwa dwóch różnych strategii terapeutycznych w aktywnym RZS po niepowodzeniu leczenia MTX. W jednej grupie stosowany MTX zamieniano na tocilizumab, w drugiej dołączano tocilizumab do terapii. W badaniu wzięło udział 223 chorych. Pierwotnym punktem końcowym było uzyskanie remisji na podstawie oceny DAS28.
Pozornie w ocenie skuteczności po pierwszym roku leczenia obie strategie postępowania wypadały porównywalnie. Remisję osiągnięto u 72 % i u 70 % chorych z RZS odpowiednio w leczeniu skojarzonym i w monoterapii TCZ. Jednak po głębszej analizie trzeba uznać przewagę terapii skojarzonej. W 24 tygodniu odsetek remisji u chorych ze skojarzonym leczeniem wynosił 70 % i tylko 55% w monoterapii TCZ. Opóźnienie działania terapii skutkowało większym postępem zmian radiologicznych w ocenie po 52 tygodniach trwania badania.
Uzyskano lepszy profil bezpieczeństwa w przypadku stosowania wyłącznie TCZ. Co prawda liczba poważnych zdarzeń niepożądanych była podobna w obu grupach, ale u chorych stosujących dwa leki częściej odnotowywano zaburzenia wątroby. Co dowodzi, iż MTX i TCZ mogą synergistycznie wpływać niekorzystnie na ten narząd.