Uaktualnione wytyczne dotyczące fibromialgii
Autor: Kamila Gębska
Data: 25.07.2016
Źródło: MK/Medscape/KG
EULAR opublikował zaktualizowane zalecenia dotyczące postępowania w przypadku fibromialgii. Zawierają oparte na dowodach rekomendacje niefarmakologiczne oraz te dotyczące interwencji psychologicznych.
Jak podaje Medscape, według autorów, wytyczne dotychczas bazujące na opiniach lekarzy zmieniają się w rekomendacje oparte na dowodach naukowych oraz meta-analizach.
Grupa robocza, w której skład wchodziło 18 członków z 12 krajów europejskich przeanalizowała dane 107 przeglądów systematycznych oraz meta-analiz. Autorzy odkryli najsilniejsze dowody dotyczące edukacji pacjentów, interwencji niefarmakologicznych (ćwiczenia) jako część terapii początkowej. Poza tym rekomendacje uwypuklają potrzebę zindywidualizowanego podejścia, które może zawierać rozwiązania farmakologiczne, psychologiczne oraz rehabilitację w zależności od potrzeb pacjenta. Autorzy jednak ostrzegają, że efekt dla wielu terapii jest relatywnie skromny i niezbędne są dalsze badania, aby zdeterminować optymalną strategię terapii i poprawić wyniki leczenia chorych.
Zdaniem Leslie J. Crofford, MD, dyrektora działu Reumatologii i Immunologii Vanderbilt University w Nashville, Tennessee, nowe wytyczne EULAR bazują na najbardziej aktualnych informacjach i są zgodne z myśleniem większości klinicystów na temat fibromialgii. I chociaż rekomendacje europejskie są podobne do prowadzenia chorych w USA, to jednak można znaleźć różnice.
Grupa robocza przy ewaluacji danych przeanalizowała takie czynniki jak liczba badań, liczba pacjentów, oszacowane wyniki leczenia i działania niepożądane. Grupa również podkreśliła pięć priorytetowych pytań do badań: czy monoterapia jest lepsza niż podejście wieloaspektowe, jakie typy ćwiczeń są najbardziej korzystne (trening siłowy, czy aerobik), czy charakterystyka pacjenta pozwala przewidzieć odpowiedź terapeutyczną, czy fibromialgia i konkurencyjna zapalna choroba wymagają innego podejścia terapeutycznego, kto jest najlepiej wyposażony, aby prowadzić chorych na fibromialgię?
Według autorów skupienie się na tych priorytetach badawczych pomoże w poprawie opieki nad pacjentami poprzez adresowanie kwestii precyzujących komu dana interwencja może najlepiej służyć oraz pomoże chorym w upewnieniu się, że są prowadzeni przez właściwą osobę.
Grupa robocza, w której skład wchodziło 18 członków z 12 krajów europejskich przeanalizowała dane 107 przeglądów systematycznych oraz meta-analiz. Autorzy odkryli najsilniejsze dowody dotyczące edukacji pacjentów, interwencji niefarmakologicznych (ćwiczenia) jako część terapii początkowej. Poza tym rekomendacje uwypuklają potrzebę zindywidualizowanego podejścia, które może zawierać rozwiązania farmakologiczne, psychologiczne oraz rehabilitację w zależności od potrzeb pacjenta. Autorzy jednak ostrzegają, że efekt dla wielu terapii jest relatywnie skromny i niezbędne są dalsze badania, aby zdeterminować optymalną strategię terapii i poprawić wyniki leczenia chorych.
Zdaniem Leslie J. Crofford, MD, dyrektora działu Reumatologii i Immunologii Vanderbilt University w Nashville, Tennessee, nowe wytyczne EULAR bazują na najbardziej aktualnych informacjach i są zgodne z myśleniem większości klinicystów na temat fibromialgii. I chociaż rekomendacje europejskie są podobne do prowadzenia chorych w USA, to jednak można znaleźć różnice.
Grupa robocza przy ewaluacji danych przeanalizowała takie czynniki jak liczba badań, liczba pacjentów, oszacowane wyniki leczenia i działania niepożądane. Grupa również podkreśliła pięć priorytetowych pytań do badań: czy monoterapia jest lepsza niż podejście wieloaspektowe, jakie typy ćwiczeń są najbardziej korzystne (trening siłowy, czy aerobik), czy charakterystyka pacjenta pozwala przewidzieć odpowiedź terapeutyczną, czy fibromialgia i konkurencyjna zapalna choroba wymagają innego podejścia terapeutycznego, kto jest najlepiej wyposażony, aby prowadzić chorych na fibromialgię?
Według autorów skupienie się na tych priorytetach badawczych pomoże w poprawie opieki nad pacjentami poprzez adresowanie kwestii precyzujących komu dana interwencja może najlepiej służyć oraz pomoże chorym w upewnieniu się, że są prowadzeni przez właściwą osobę.
