Wpływ febuksostatu na przebieg wczesnej dny moczanowej

Dnawe zapalenie stawów jest najczęstszą zapalną chorobą stawów w populacji mężczyzn po 40 roku życia. Podstawę leczenia, poza postępowaniem w okresie ostrego stanu zapalnego, stanowi leczenie obniżające stężenie kwasu moczowego w surowicy. Do pierwszo liniowych leków obniżających urykemię należą inhibitory oksydazy ksantynowej - allopurynol i febuksostat, a w dalszej kolejności preparaty urykozuryczne (moczanopędne).

Na łamach Arthritis & Rheumatology opublikowano wyniki randomizowanego, podwójnie zaślepionego, kontrolowanego placebo badania klinicznego (Dalbeth i wsp.), oceniającego wpływ terapii febuksostatem na zmiany stawowe w przebiegu dny moczanowej, w populacji chorych z wczesną dną (1-2 ostre epizody) i hyperurykemią (≥7 mg/dl). W sumie badaniem objęto 314 chorych. W ramieniu z aktywnym leczeniem stosowano febuksostat w dawce 40 mg/dobę. W przypadkach, w których nie uzyskano obniżenia stężenia kwasu moczowego do wartości <6 mg/dl w 14 dobie terapii, dawkę leku zwiększano do 80 mg/dobę. 92,4% w grupie placebo oraz 91,1% w grupie stosującej febuksostat stanowili mężczyźni w średnim wieku około 51 lat.

W okresie obserwacji wynoszącym 2 lata nie zaobserwowano znaczących zmian w zakresie występowania nadżerek kostnych pomiędzy ramieniem stosującym lek i placebo - zmiany oceniane zmodyfikowanym wskaźnikiem Sharp/van der Heijde (w zakresie pojedynczego zajętego stawu) były nieznaczące. Wykazano natomiast istotny wpływ leku na aktywność zmian zapalnych w zakresie błony maziowej ocenianych wskaźnikiem RAMRIS w badaniu rezonansu magnetycznego (Rheumatoid Arthritis Magnetic Resonance Imaging Scoring) w ocenie po 2 latach terapii (zmiana w stosunku do wartości wyjściowych -0,43 vs -0,07). Ponadto wykazano mniejszą częstość występowania ostrych epizodów dny wśród chorych leczonych febuksostatem (29,3% vs 41,4%, P< 0,05) - efekt ten nie był widoczny we wcześniejszych badaniach II i III fazy, co może być związane między innymi z krótszym czasem trwania choroby w omawianym badaniu. W grupie aktywnie leczonej obserwowano poza tym lepszą kontrolę stężeń kwasu moczowego w surowicy (62,8% vs 5,7%, P< 0,001).

Febuksostat był dobrze tolerowany. Obserwowany u niewielkiego odsetka chorych leczonych febuksostatem (n=21) wzrost enzymów wątrobowych miał charakter łagodny/umiarkowany i nie wymagał zmian w terapii. Częstość powikłań sercowo-naczyniowych w grupie leczonej febuksostatem była niska (n=3, w tym jeden zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych nie powiązany z lekiem badanym).