123RF
Zesztywniające zapalenia stawów kręgosłupa - zmniejszenie dawki leku biologicznego
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 06.04.2021
Źródło: Oh Chan Kwon, Jung Hwan Park, Min-Chan Park. Tumour necrosis factor inhibitor tapering in patients with ankylosing spondylitis at low disease activity: factors associated with flare. Ther Adv Musculoskel Dis 2021, Vol. 13: 1–12
| Tagi: | ZZSK |
Przedstawiamy czynniki ryzyka zaostrzenia w trakcie redukcji dawki leku biologicznego u chorych na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa.
Zgodnie z zaleceniami ASAS-EULAR u chorych na zesztywniające zapalenia stawów kręgosłupa (zzsk) leczonych inhibitorami TNF alfa, można rozważyć zmniejszenie dawki leku biologicznego jeżeli u chorego utrzymuje się długotrwała stabilna remisja. Z drugiej jednak strony, całkowite odstawienie leku biologicznego lub zmniejszenie jego dawki, związane jest z ryzykiem wystąpienia zaostrzenia.
Kwon i wsp. z Uniwersytetu w Seulu przeanalizowali czynniki ryzyka wystąpienia zaostrzenia w populacji blisko 100 chorych na zzsk, u których zredukowano dawkę inhibitora TNF alfa po osiągnięciu stabilnej niskiej aktywności choroby (BASDAI 2,2±0,5), przy stosowaniu standardowych dawek leku biologicznego (adalimumabu, etanerceptu, golimumabu, infliksimabu). W przypadku wszystkich badanych był to pierwszy stosowany inhibitor TNF. Wyniki badania wykazały, że istotnymi czynnikami ryzyka wystąpienia zaostrzenia były krótszy czas trwania niskiej aktywności choroby (poniżej 5,3 miesiąca) przed redukcją dawki oraz mniejsza uśredniona w czasie dawka stosowanego leku biologicznego.
Wydłużenie czasu trwania niskiej aktywności choroby przed rozpoczęciem redukcji dawki leku biologicznego, związane było ze zmniejszeniem ryzyka wystąpienia zaostrzenia o 5,5% na każdy kolejny miesiąc standardowej terapii powyżej 5,3 miesiąca. Nie zaobserwowano, aby któryś konkretnie z inhibitorów TNF alfa zwiększał ryzyko wystąpienia zaostrzenia. Nie odnotowano także różnic we wpływie sposobu redukcji dawki leku biologicznego na ryzyko wystąpienia zaostrzenia (redukcja dawki lub wydłużenie odstępu pomiędzy kolejnymi podaniami). Zmniejszenie dawki leku biologicznego spowodowało zaostrzenie choroby podstawowej u blisko 45% badanych, po średnio 29 miesiącach. U 91% chorych, powrotem do standardowej dawki rekomendowanej inhibitora TNF, uzyskano odpowiedź na leczenie.
Wyniki badania wskazują, że istotnymi czynnikami zmniejszającymi ryzyko wystąpienia zaostrzenia zzsk, po redukcji dawki inhibitora TNF (niezależnie od rodzaju leku i sposobu zmniejszania dawki) są odpowiednio długi czas utrzymywania się niskiej aktywności choroby (powyżej 5,3 miesiąca) oraz większa uśredniona w czasie dawka leku biologicznego (wartość odcięcia 60,6%).
Autorka: dr Ewa Madej
Kwon i wsp. z Uniwersytetu w Seulu przeanalizowali czynniki ryzyka wystąpienia zaostrzenia w populacji blisko 100 chorych na zzsk, u których zredukowano dawkę inhibitora TNF alfa po osiągnięciu stabilnej niskiej aktywności choroby (BASDAI 2,2±0,5), przy stosowaniu standardowych dawek leku biologicznego (adalimumabu, etanerceptu, golimumabu, infliksimabu). W przypadku wszystkich badanych był to pierwszy stosowany inhibitor TNF. Wyniki badania wykazały, że istotnymi czynnikami ryzyka wystąpienia zaostrzenia były krótszy czas trwania niskiej aktywności choroby (poniżej 5,3 miesiąca) przed redukcją dawki oraz mniejsza uśredniona w czasie dawka stosowanego leku biologicznego.
Wydłużenie czasu trwania niskiej aktywności choroby przed rozpoczęciem redukcji dawki leku biologicznego, związane było ze zmniejszeniem ryzyka wystąpienia zaostrzenia o 5,5% na każdy kolejny miesiąc standardowej terapii powyżej 5,3 miesiąca. Nie zaobserwowano, aby któryś konkretnie z inhibitorów TNF alfa zwiększał ryzyko wystąpienia zaostrzenia. Nie odnotowano także różnic we wpływie sposobu redukcji dawki leku biologicznego na ryzyko wystąpienia zaostrzenia (redukcja dawki lub wydłużenie odstępu pomiędzy kolejnymi podaniami). Zmniejszenie dawki leku biologicznego spowodowało zaostrzenie choroby podstawowej u blisko 45% badanych, po średnio 29 miesiącach. U 91% chorych, powrotem do standardowej dawki rekomendowanej inhibitora TNF, uzyskano odpowiedź na leczenie.
Wyniki badania wskazują, że istotnymi czynnikami zmniejszającymi ryzyko wystąpienia zaostrzenia zzsk, po redukcji dawki inhibitora TNF (niezależnie od rodzaju leku i sposobu zmniejszania dawki) są odpowiednio długi czas utrzymywania się niskiej aktywności choroby (powyżej 5,3 miesiąca) oraz większa uśredniona w czasie dawka leku biologicznego (wartość odcięcia 60,6%).
Autorka: dr Ewa Madej
