Zmniejszenie ryzyka powikłań leczenia układowego martwiczego zapalenia naczyń u chorych po 65 roku życia
Autor: Anita Jóźwiak
Data: 28.04.2015
Źródło: Pagnoux C, Quéméneur T, Ninet J et al. Treatment of systemic necrotizing vasculitides in patients aged sixty-five years or older: results of a multicenter, open-label, randomized controlled trial of corticosteroid and cyclophosphamide-based induction ther
Wcześniejsze wyniki badań (Mouthon i wsp.) wykazały, że chorzy po 65 roku życia z rozpoznaniem układowego martwiczego zapalenia naczyń (ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń - GPA, eozynofilowa ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń - EGPA, mikroskopowe zapalenie naczyń - MPA, guzkowe zapalenie tętnic - GZT) charakteryzowali się gorszym rokowaniem, głównie ze względu na ryzyko powikłań (częstsze i o cięższym przebiegu), w porównaniu do grupy osób młodszych.
W wieloośrodkowym randomizowanym badaniu klinicznym porównującym dwie strategie terapeutyczne, wykazano możliwość zmniejszenia ryzyka powikłań, w tym zgonów, przy zachowaniu zbliżonej częstości remisji.
W klasycznym ramieniu (ramię kontrolne) stosowano: GKS przez 26 miesięcy u wszystkich chorych oraz cyklofosfamid (CYC) w pulsach IV po 500mg/m2 co 2-3 tygodnie, do czasu uzyskania remisji, a następnie leczenie podtrzymujące u chorych ze zmianami narządowymi (FFS≥1). W ramieniu badanym stosowano GKS przez 9 miesięcy, stałą dawkę CYC 500mg we wlewach IV co 2-3 tygodnie (maksymalnie 6 wlewów), a następnie leczenie podtrzymujące azatiopryną (AZA), metotrexatem (MTX) lub mykofenolanem mofetilu (w przypadku p/wskazań lub nietolerancji AZA lub MTX) przez okres co najmniej 18 miesięcy. W okresie 3 lat obserwacji u 60% (32/53) chorych w ramieniu badanym oraz 78% (40/51) w ramieniu kontrolnym odnotowano co najmniej 1 poważne zdarzenie niepożądane, głównie powikłania infekcyjne. Przypadki zgonów (17% i 24%, odpowiednio w ramieniu badanym i kontrolnym) związane były z powikłaniami infekcyjnymi lub aktywną chorobą podstawową nie odpowiadającą na leczenie. Niepowodzenie leczenia (nie uzyskanie remisji) wystąpiło u podobnej liczby chorych 11% i 14%, odpowiednio w ramieniu badanym i kontrolnym. Ryzyko nawrotu w okresie trzech lat było wysokie w obu grupach (44% i 29%,). Średni wiek w omawianej populacji wynosił 75,2 lata.
W klasycznym ramieniu (ramię kontrolne) stosowano: GKS przez 26 miesięcy u wszystkich chorych oraz cyklofosfamid (CYC) w pulsach IV po 500mg/m2 co 2-3 tygodnie, do czasu uzyskania remisji, a następnie leczenie podtrzymujące u chorych ze zmianami narządowymi (FFS≥1). W ramieniu badanym stosowano GKS przez 9 miesięcy, stałą dawkę CYC 500mg we wlewach IV co 2-3 tygodnie (maksymalnie 6 wlewów), a następnie leczenie podtrzymujące azatiopryną (AZA), metotrexatem (MTX) lub mykofenolanem mofetilu (w przypadku p/wskazań lub nietolerancji AZA lub MTX) przez okres co najmniej 18 miesięcy. W okresie 3 lat obserwacji u 60% (32/53) chorych w ramieniu badanym oraz 78% (40/51) w ramieniu kontrolnym odnotowano co najmniej 1 poważne zdarzenie niepożądane, głównie powikłania infekcyjne. Przypadki zgonów (17% i 24%, odpowiednio w ramieniu badanym i kontrolnym) związane były z powikłaniami infekcyjnymi lub aktywną chorobą podstawową nie odpowiadającą na leczenie. Niepowodzenie leczenia (nie uzyskanie remisji) wystąpiło u podobnej liczby chorych 11% i 14%, odpowiednio w ramieniu badanym i kontrolnym. Ryzyko nawrotu w okresie trzech lat było wysokie w obu grupach (44% i 29%,). Średni wiek w omawianej populacji wynosił 75,2 lata.
