Rehabilitacja po stłuczeniu kolana w ostrym i późnym stanie pourazowym
Redaktor: Aleksandra Lang
Data: 20.01.2021
Stłuczenie kolana nie jest błahą kontuzją, w której przebiegu pojawiają się tylko ból stawu i siniak na skórze. Uraz wymaga szybkiej interwencji medycznej oraz rehabilitacji. W zależności od charakteru i rozległości stłuczenia często niezbędna jest orteza.
Stłuczenie kolana – faza ostra
Stłuczenie kolana oznacza zamknięte uszkodzenie wewnętrznych struktur stawu, powstałe w wyniku urazu mechanicznego. W przebiegu zdarzenia dochodzi do zgniecenia tkanek, uszkodzenia naczyń krwionośnych i przerwania spójności włókien międzykomórkowych. W zależności od siły uszkodzenia stawu stłuczenie manifestuje zespół różnych dolegliwości. Najczęściej pojawiają się ból, siniak i zaczerwieniona skóra. Nierzadko również obserwuje się obrzęk. Stłuczony staw niezdolny jest do pełnienia swojej funkcji, dlatego osoba poszkodowana doświadcza trudności w chodzeniu. Często niezbędny może być stabilizator kolana, który zapewnia odciążenie aparatu ruchu i ograniczenie ruchomości. Uzupełnieniem rehabilitacji na tym etapie jest maść przeciwbólowa i przeciwzapalna. Aby odzyskać pełną sprawność stawu w krótkim czasie, niezbędne są ćwiczenia ruchowe.
Kontuzja tego typu przypisywana jest sportowcom i miłośnikom rekreacji, jednak można nabyć jej także w domu, w drodze do pracy czy na placu zabaw. Aby uśmierzyć ból i przyspieszyć regenerację, trzeba szybko interweniować. Bezcennym zabiegiem jest zimny kompres. Schładzanie zmniejsza opuchliznę i łagodzi stan zapalny. Okład może być wykonany przy pomocy żelowych woreczków, mrożonki i lodu. Kompresu się należy przykładać bezpośrednio do ciała. Należy go zabezpieczyć, np. ręcznikiem, dla zminimalizowania ryzyka odmrożenia skóry i nieprzyjemnego uczucia zimna. Zabieg warto powtarzać kilka razy w ciągu dnia nie dłużej niż 15 minut. W fazie ostrej zalecenia obejmują też unikanie forsowania nogi. Podczas odpoczynku dobrze jest unieść kończynę, a pod stawem umieścić poduszkę.
Rehabilitacja w późnym stanie pourazowym
Na początku usprawniania zalecane są ćwiczenia czynne kontuzjowanej kończyny. Aktywność z obciążeniem wprowadzana jest stopniowo wraz z postępem rekonwalescencji stawu. W treningu nie może zabraknąć, m.in. ćwiczenia polegającego na ślizganiu piętą po podłożu w leżeniu tyłem lub siedząc na krześle. Wystarczy przesuwać piętę w kierunku pośladka i przed siebie. Ciekawym ćwiczeniem jest ślizganie stopy chorej nogi po ścianie, w leżeniu tyłem, do maksymalnego wyprostu i zgięcia kolana.
Cenne są też ćwiczenia izometryczne, np. przyciskanie przez 5 – 8s. tylnej powierzchni kolana do wałka z ręcznika pod stawem w leżeniu tyłem. Jednym z łatwiejszych, ale nie mniej skutecznych jest uniesienie na wysokość kilku centymetrów wyprostowanej nogi w leżeniu tyłem. Stłuczone kolano dobrze reaguje w środowisku wodnym. Zajęcia na basenie, jak pływanie i aqua aerobic, odciążają kontuzjowaną okolicę, jednocześnie mobilizując mięśnie do pracy. Równie cennym treningiem ogólnokondycyjnym, angażującym kolana jest jazda na rowerze stacjonarnym. Kilkunastominutowa sesja prowadzona codziennie przywraca choremu stawu ruchomość, wzmocni mięśnie ud i podudzi, a dodatkowo poprawi kondycję.
Stłuczenie kolana oznacza zamknięte uszkodzenie wewnętrznych struktur stawu, powstałe w wyniku urazu mechanicznego. W przebiegu zdarzenia dochodzi do zgniecenia tkanek, uszkodzenia naczyń krwionośnych i przerwania spójności włókien międzykomórkowych. W zależności od siły uszkodzenia stawu stłuczenie manifestuje zespół różnych dolegliwości. Najczęściej pojawiają się ból, siniak i zaczerwieniona skóra. Nierzadko również obserwuje się obrzęk. Stłuczony staw niezdolny jest do pełnienia swojej funkcji, dlatego osoba poszkodowana doświadcza trudności w chodzeniu. Często niezbędny może być stabilizator kolana, który zapewnia odciążenie aparatu ruchu i ograniczenie ruchomości. Uzupełnieniem rehabilitacji na tym etapie jest maść przeciwbólowa i przeciwzapalna. Aby odzyskać pełną sprawność stawu w krótkim czasie, niezbędne są ćwiczenia ruchowe.
Kontuzja tego typu przypisywana jest sportowcom i miłośnikom rekreacji, jednak można nabyć jej także w domu, w drodze do pracy czy na placu zabaw. Aby uśmierzyć ból i przyspieszyć regenerację, trzeba szybko interweniować. Bezcennym zabiegiem jest zimny kompres. Schładzanie zmniejsza opuchliznę i łagodzi stan zapalny. Okład może być wykonany przy pomocy żelowych woreczków, mrożonki i lodu. Kompresu się należy przykładać bezpośrednio do ciała. Należy go zabezpieczyć, np. ręcznikiem, dla zminimalizowania ryzyka odmrożenia skóry i nieprzyjemnego uczucia zimna. Zabieg warto powtarzać kilka razy w ciągu dnia nie dłużej niż 15 minut. W fazie ostrej zalecenia obejmują też unikanie forsowania nogi. Podczas odpoczynku dobrze jest unieść kończynę, a pod stawem umieścić poduszkę.
Rehabilitacja w późnym stanie pourazowym
Na początku usprawniania zalecane są ćwiczenia czynne kontuzjowanej kończyny. Aktywność z obciążeniem wprowadzana jest stopniowo wraz z postępem rekonwalescencji stawu. W treningu nie może zabraknąć, m.in. ćwiczenia polegającego na ślizganiu piętą po podłożu w leżeniu tyłem lub siedząc na krześle. Wystarczy przesuwać piętę w kierunku pośladka i przed siebie. Ciekawym ćwiczeniem jest ślizganie stopy chorej nogi po ścianie, w leżeniu tyłem, do maksymalnego wyprostu i zgięcia kolana.
Cenne są też ćwiczenia izometryczne, np. przyciskanie przez 5 – 8s. tylnej powierzchni kolana do wałka z ręcznika pod stawem w leżeniu tyłem. Jednym z łatwiejszych, ale nie mniej skutecznych jest uniesienie na wysokość kilku centymetrów wyprostowanej nogi w leżeniu tyłem. Stłuczone kolano dobrze reaguje w środowisku wodnym. Zajęcia na basenie, jak pływanie i aqua aerobic, odciążają kontuzjowaną okolicę, jednocześnie mobilizując mięśnie do pracy. Równie cennym treningiem ogólnokondycyjnym, angażującym kolana jest jazda na rowerze stacjonarnym. Kilkunastominutowa sesja prowadzona codziennie przywraca choremu stawu ruchomość, wzmocni mięśnie ud i podudzi, a dodatkowo poprawi kondycję.
