Poposiłkowe stężenie sRAGE u dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1

Wstęp. Hiperglikemia nasila gromadzenie końcowych produktów glikacji białek – AGEs (Advanced Glycation End-products), które poprzez łączenie się ze swoim receptorem – RAGE (Receptor for Advanced Glycation End-products) prowadzą do mikro i makroangiopatii cukrzycowej. Krążąca w surowicy krwi rozpuszczalna izoforma receptora – sRAGE (soluble Receptor for AGEs) łącząc się z AGEs uniemożliwia ich przyłączanie się do receptora powierzchniowego i w konsekwencji jego aktywację. Przeprowadzone dotychczas badania nie dały jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o znaczenie i udział sRAGE w rozwoju i podtrzymywaniu stanu zapalnego u dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1. Niewiele jest badań dotyczących roli tych cytokin w okresie poposiłkowym. Cel.  Porównanie stężenia sRAGE u dzieci z cukrzycą typu 1 i w grupie kontrolnej oraz ocena stężenia sRAGE w okresie poposiłkowym u dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1. Materiał i metody. Badaniami objęto 71 pacjentów w wieku od 7 do 17 lat leczonych z powodu cukrzycy typu 1 od 6 do 60 miesięcy. Grupę kontrolną stanowiło 20 dzieci w wieku od 6,5 do 16 lat. Z badań wykluczono osoby z chorobami infekcyjnymi oraz chorobami przewlekłymi mogącymi mieć wpływ na wyniki badania. Stężenie sRAGE oznaczane było rano na czczo przy poziomie cukru we krwi mieszczącym się w przedziale 80–120mg%, a także w 1, 2 i 4 godzinie po podaniu posiłku standardowego. Wyniki. W grupie dzieci z cukrzycą typu 1 stwierdzono istotnie statystycznie wyższe stężenia sRAGE w 0’,1 i 4 godzinie badania w porównaniu do grupy kontrolnej. U dzieci z cukrzycą typu 1, u których stężenie HbA1c było <8% oraz u których czas trwania cukrzycy był krótszy niż 2 lata, stwierdzono istotnie statystycznie wyższe stężenia sRAGE na czczo oraz w 1 i 4 godzinie badania w porównaniu do grupy kontrolnej. Stężenia sRAGE u pacjentów z cukrzycą typu 1 oznaczone na czczo były statystycznie istotnie wyższe w porównaniu z oznaczeniami w 1, 2 i 4 godzinie badania. Wykazano istotnie statystycznie ujemną korelację stężeń glukozy ze stężeniami sRAGE w 2 godzinie badania. Nie stwierdzono korelacji stężeń sRAGE ze stężeniami HbA1c jak również z czasem trwania cukrzycy. Wnioski. 1.Poposiłkowe zmiany w stężeniach sRAGE różnią się u dzieci z cukrzycą typu 1 w porównaniu do grupy kontrolnej. 2. Stężenia sRAGE u dzieci z cukrzycą typu 1 nie zależą od długotrwałego wyrównania metabolicznego pomimo stwierdzenia ujemnej korelację między stężeniem sRAGE a aktualną glikemią.

Introduction. Hyperglycaemia state increases the accumulation of the advanced glycation end-products (AGEs) in the body, which, in turn, induce the development of micro – and macroangiopathic lesions through binding with their receptor, RAGE (Receptor for Advanced Glycation Endproducts). Soluble isoform of RAGE receptor (sRAGE), circulating in the serum, binds with AGEs, and inhibits their attachment to the surface receptor. In turn, the above mentioned interaction inhibits the activation of the surface receptor. Previous studies did not provide a clear answer to the question about the importance and role of sRAGE in the development and maintaining of inflammation in children and adolescents with type 1 diabetes mellitus (T1DM). Studies assessing the role of the above mentioned eproteins in postprandial period are scarce. Aim to compare sRAGE levels in T1DM children vs. the control group, and to assess sRAGE postprandial levels in T1DM children and adolescents. Material and methods. The study involved 71 patients (35 girls and 36 boys) aged 7–17 years, diagnosed with T1DM, with treatment duration from 6 to 60 months. The control group consisted of 20 children (9 girls and 11 boys) aged 6.5–16 years. Due to a potential impact on study results, patients with other diseases were excluded. sRAGE levels were measured in the morning on fasting (at blood glucose levels within 80–120mg% range), and also at 1, 2 and 4 hours after a standard meal. Results. In the T1DM group, statistically significant higher sRAGE levels were measured at 0’, 1 and 4h of the study compared to the control group. In the T1DM children with HbA1c level <8 % and diabetes mellitus duration <2 years, statistically significant higher sRAGE levels were observed on fasting, and at 1 and 4h of the study compared to the control group. In patients with T1DM, sRAGE fasting levels were statistically significanty higher compared to 1, 2 and 4h measurements. The results show a significant negative correlation between glucose and sRAGE levels measured at the 2nd hour of the study. However, no correlation between sRAGE and HbA1c levels as well as between diabetes mellitus duration were observed. Conclusions. The inflammation is more pronounced in the T1DM group and hyperglycaemia episodes increase inflammatory processes.