ASCO 2020 – wyniki badania klinicznego HER2CLIMB – tukatynib skuteczny u chorych na HER2+ raka piersi z przerzutami do OUN
Autor: Anna Soboń
Data: 15.06.2020
Źródło: ASCO 2020
Opracowała: Katarzyna Stencel
Opracowała: Katarzyna Stencel
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Tukatynib jest selektywnym inhibitorem kinazy tyrozynowej HER2. W badaniu klinicznym HER2CLIMB wykazano, że dodanie tukatynibu do trastuzumabu i kapecytabiny wiąże się z klinicznie i statystycznie istotnym wydłużeniem czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) oraz czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) u wszystkich chorych włączonych do badania oraz wydłużeniem PFS u chorych z obecnością zmian przerzutowych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego.
Do badania HER2CLIMB włączono chorych na HER2+ raka piersi i u wszystkich przed rozpoczęciem leczenia wykonano rezonans magnetyczny głowy. Chorych w stosunku 2:1 losowo przydzielono do ramienia z tukatynibem lub do ramienia z placebo.
U wszystkich chorych stosowano trastuzumab oraz kapecytabinę. U chorych, u których stwierdzono progresję choroby w obrębie OUN możliwa była kontynuacja leczenia systemowego po zastosowaniu leczenia miejscowego. U 48% chorych (n=291) stwierdzono przerzuty w obrębie OUN. W ramieniu z tukatynibem stwierdzono 68% redukcję ryzyka progresji choroby w OUN (HR 0,32, 95% CI 0,22-0,48; p < 0,0001). Mediana czasu wolnego od progresji choroby w obrębie OUN wynosiła 9,9 miesiąca w ramieniu z tukatynibem, trastuzumabem i kapecytabiną i 4,2 miesiąca w ramieniu z samym trastuzumabem i kapecytabiną. Mediana OS wynosiła natomiast odpowiednio 18,1 miesiąca i 12 miesięcy (HR 0,58, 95% CI 0,40-0,85; p=0,005). Odsetek odpowiedzi wewnątrzczaszkowych wynosił 47,3% w ramieniu z tukatynibem i 20% w ramieniu z placebo.
U chorych, u których stwierdzono izolowaną progresję w OUN dodanie tukatynibu do trastuzumabu i kapecytabiny wiązało się z 67% redukcją ryzyka kolejnej progresji lub zgonu (HR 0,33, 95% CI 0,11-1,02) a mediana PFS od randomizacji wynosiła 15,9 miesiąca oraz 9,7 miesiąca odpowiednio dla tukatynibu i placebo.
U wszystkich chorych stosowano trastuzumab oraz kapecytabinę. U chorych, u których stwierdzono progresję choroby w obrębie OUN możliwa była kontynuacja leczenia systemowego po zastosowaniu leczenia miejscowego. U 48% chorych (n=291) stwierdzono przerzuty w obrębie OUN. W ramieniu z tukatynibem stwierdzono 68% redukcję ryzyka progresji choroby w OUN (HR 0,32, 95% CI 0,22-0,48; p < 0,0001). Mediana czasu wolnego od progresji choroby w obrębie OUN wynosiła 9,9 miesiąca w ramieniu z tukatynibem, trastuzumabem i kapecytabiną i 4,2 miesiąca w ramieniu z samym trastuzumabem i kapecytabiną. Mediana OS wynosiła natomiast odpowiednio 18,1 miesiąca i 12 miesięcy (HR 0,58, 95% CI 0,40-0,85; p=0,005). Odsetek odpowiedzi wewnątrzczaszkowych wynosił 47,3% w ramieniu z tukatynibem i 20% w ramieniu z placebo.
U chorych, u których stwierdzono izolowaną progresję w OUN dodanie tukatynibu do trastuzumabu i kapecytabiny wiązało się z 67% redukcją ryzyka kolejnej progresji lub zgonu (HR 0,33, 95% CI 0,11-1,02) a mediana PFS od randomizacji wynosiła 15,9 miesiąca oraz 9,7 miesiąca odpowiednio dla tukatynibu i placebo.
