Analiza dyskryminacyjna kryteriów rekrutacyjnych na studia II stopnia na kierunku Pielęgniarstwo na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym

Wstęp. Dążenie do efektywnego sposobu selekcji najlepszych kandydatów, dla których można z dużą dozą prawdopodobieństwa przewidzieć osiągnięcie w przyszłości sukcesu zawodowego jest ważnym zadaniem wydziałów kształcących pielęgniarki i pielęgniarzy.

Cel. Celem pracy była ocena zdolności dyskryminacyjnej kryteriów rekrutacyjnych stosowanych przy selekcji kandydatów na studia II stopnia na kierunku pielęgniarstwo na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym (WUM) latach 2009–2013.

Materiał i metody. W badaniu wykorzystano dane rekrutacyjne kandydatów na studia II stopnia na kierunku Pielęgniarstwo z lat 2009–2013 (n = 2257). Do analizy włączono następujące kryteria rekrutacyjne: wynik punktowy z egzaminu testowego, średnia ocen (GPA) z okresu studiów I stopnia, rodzaj uczelni, którą kandydat ukończył na studiach I stopnia. Ponadto, jako osobne kryterium potraktowano pulę pytań testowych wyodrębnionych jako podtest reprezentujący zakres „Pielęgniarstwa klinicznego”. Do oszacowania zdolności selekcyjnej wyodrębnionych kryteriów, wykonano analizę krzywych ROC (Receiver Operating Characteristics) dla dwóch kategorii przyjęty/nieprzyjęty.

Wyniki. Dla wszystkich analizowanych roczników wartość dyskryminacyjna wyników punktowych uzyskanych przez kandydatów z testu przewyższały istotnie zdolność selekcyjną opartą na kryterium GPA (p < 0,00001). Na podstawie analizy wykresów ROC można również wnioskować o wysokiej zdolność dyskryminacyjnej pytań testowych z zakresu „Pielęgniarstwa klinicznego”.

Wnioski. Konieczna jest poprawa testowego narzędzia egzaminacyjnego: uzyskanie równoważność poszczególnych edycji egzaminu, weryfikacja założeń do planu testu, zachowanie równej liczebności pytań dla wszystkich obszarów wiedzy i umiejętności. Ponadto, należy zrewidować wagę udziału procentowego GPA oraz osiągnięć naukowych względem wyniku punktowego uzyskanego przez kandydata z testu egzaminacyjnego tak, aby zachować wysoką trafność całego procesu selekcyjnego.

Problemy Pielęgniarstwa 2015; 23 (1): 51–56

Background. One of more important tasks of departments training prospective nurses is to seek an effective method for selection of the best candidates for whom it is more likely than not that they will achieve professional success.

Aim. Assessment of discriminative capacity of admission criteria used in selecting candidates for a Master’s degree programme in Nursing at Medical University of Warsaw (MUW) between 2009 and 2013.

Material and methods. The admission data of candidates for a Master’s degree programme in Nursing between 2009 and 2013 (n = 2257) were used in the study. The following admission criteria were included in the analysis: test score, Bachelor’s GPA, type of university-level school a candidate graduated from with a Bachelor’s degree. A pool of questions constituting a subtest covering issues related to Clinical Nursing was treated as a separate criterion. ROC (Receiver Operating Characteristics) curves for two variables (admitted/not admitted) were used to estimate the selection capacity of the criteria.

Results. In all the years that were analysed, the discriminatory value of test scores was significantly higher than selective capacity based on GPA (p &lt; 0.00001). The analysis of the ROC curves may have also indicated that the discriminatory capacity of test questions related to Clinical Nursing was high.

Conclusions. A test as an exam tool needs to be improved (reaching equivalence of each exam edition, verifying assumptions to the test plan, maintaining the same number of questions to all areas of knowledge and skills). Moreover, the proportion of GPA and scientific achievements compared to the test score needs to be revised in order to maintain high accuracy of the entire selection procedure.

Nursing Topics 2015; 23 (1): 51–56