Artykuł oryginalny
Analiza dolegliwości dyspeptycznych u pacjentów leczonych z powodu choroby niedokrwiennej serca

Wstęp: Pacjenci z chorobą niedokrwienną serca wymagają przewlekłego stosowania leków, często od momentu rozpoznania choroby do końca życia. Przewód pokarmowy, jako pierwsze ogniwo farmakokinetyki tych leków, jest szczególnie narażony na ich negatywne działanie. Cel pracy: Analiza częstości występowania lub nasilenia dolegliwości dyspeptycznych w grupie pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (leczonych i nieleczonych koronaroplastyką) w porównaniu z grupą kontrolną oraz analiza częstości nasilenia dolegliwości po stosowaniu poszczególnych grup leków kardiologicznych oraz w zależności od czasu trwania leczenia. Materiał i metody: Stu pacjentów z rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca (I grupa pacjentów leczona koronaroplastyką, II grupa pacjentów leczona tylko farmakologicznie). Pięćdziesięciu pacjentów stanowiło grupę kontrolną (III grupa). Pacjenci wypełniali ankietę. Wyniki: Dolegliwości dotyczące przewodu pokarmowego (zwłaszcza bóle brzucha i zgagę) istotnie statystycznie częściej obserwowano wśród pacjentów leczonych z powodu choroby niedokrwiennej serca niż w grupie kontrolnej (54% w grupie I, 56% w grupie II, 26% w grupie III). Nie obserwowano natomiast istotnych statystycznie różnic pomiędzy grupą I i II. Wśród 100 pacjentów leczonych z powodu choroby niedokrwiennej serca 37 (37%) zgłaszało wystąpienie bądź nasilenie dolegliwości po włączeniu leków kardiologicznych. Nie wykazano istotnych statystycznie różnic w częstości stosowania poszczególnych grup leków wśród pacjentów, u których nastąpiło nasilenie dolegliwości, natomiast istotnie statystycznie dłużej leczeni byli pacjenci, u których to nasilenie obserwowano. Wnioski: 1. Dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego (szczególnie bóle brzucha i zgaga) częściej występowały u pacjentów leczonych z powodu choroby niedokrwiennej serca niż w grupie kontrolnej. 2. Czas trwania terapii był znacznie dłuższy u pacjentów, u których nastąpiło nasilenie dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, nasilenie dolegliwości nie zależało od rodzaju przyjmowanych leków.

Introduction: Patients with ischaemic heart disease need to be chronically treated with medicines, often from the time of diagnosis until the end of life. The gastrointestinal tract as the first part of pharmacokinetics is under the negative influence of these drugs. The aim of the study was to assess the prevalence and degree of dyspeptic symptoms in a group of patients with ischaemic heart disease (treated and not treated with coronaroplastics) compared to a control group, and to analyse prevalence of symptoms degree after the use of various groups of cardiologic drugs and in terms of treatment duration. Material and methods: One hundred patients with diagnosed ischaemic heart disease (group I of patients – treated by coronaroplasty; group II – patients treated only by pharmacology), 50 patients from the control group. Patients filled in the questionnaire. Results: Symptoms from the gastrointestinal tract (especially abdominal pain and heartburn) were statistically significant more often observed among patients treated due to ischaemic heart disease than in the control group (54% from group I, 56% from group II, 26% from group III). No statistically significant differences were observed between groups I and II. Among 100 patients treated due to ischaemic heart disease 37 (37%) symptoms were more severe after implementation of cardiologic drugs. There were no statistically significant differences in prevalence of different groups of medicines among patients with an increase in symptoms whereas patients with an increase in symptoms were treated statistically longer. Conclusions: 1. Symptoms from the gastrointestinal tract (especially abdominal pain and heartburn) were statistically significantly more often observed among patients treated due to ischaemic heart disease than in the control group. 2. Treatment duration was statistically longer among patients with increased symptoms from the gastrointestinal tract; increase of symptoms was not associated with the kind of drugs.