Artykuł oryginalny
Zwężenie lewego ujścia tętniczego u chorych hospitalizowanych w Klinice Kardiologii Inwazyjnej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w latach 2006–2010

Wstęp: Wady serca to wrodzone lub nabyte nieprawidłowości anatomiczne budowy serca. Najczęstszymi wadami zastawkowymi są zwężenie lewego ujścia tętniczego oraz niedomykalność zastawki mitralnej, które obecnie są trzecią co do częstości występowania chorobą serca po chorobie wieńcowej oraz nadciśnieniu tętniczym.

Cel: Ocena kliniczna, biochemiczna oraz echokardiograficzna pacjentów ze zwężeniem lewego ujścia tętniczego. Analiza występowania chorób współistniejących oraz zastosowanej farmakoterapii.

Materiał i metody: Dokonano analizy epidemiologicznej pacjentów ze zwężeniem lewego ujścia tętniczego hospitalizowanych w Klinice Kardiologii Inwazyjnej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Białymstoku w latach 2006–2010. Chorych podzielono na trzy grupy: z łagodnym, umiarkowanym oraz istotnym zwężeniem.

Wyniki i wnioski: W grupie 226 pacjentów chorzy z ciężkim zwężeniem lewego ujścia tętniczego stanowili 48% badanych. Zwężenie lewego ujścia tętniczego stwierdzono częściej u mężczyzn, głównie jednak w łagodnym i umiarkowanym stadium. Wraz ze wzrostem stopnia zaawansowania wady zwiększyła się liczba kobiet w badanej grupie. Stopień zaawansowania wady oceniany w badaniu echokardiograficznym wiązał się ze zmianą takich parametrów, jak przerost ścian lewej komory oraz wielkość lewej komory. Choroby współistniejące, takie jak choroba wieńcowa, przebyty zawał mięśnia sercowego oraz migotanie przedsionków, częściej występowały w łagodnej postaci zwężenia lewego ujścia tętniczego, natomiast przewlekła choroba nerek istotnie częściej u pacjentów z ciężkim zwężeniem lewego ujścia tętniczego. Leki, takie jak inhibitory konwertazy angiotensyny, leki przeciwpłytkowe, przeciwkrzepliwe, glikozydy nasercowe, stosowano w zależności od stopnia zaawansowania wady.

Introduction: Heart defects are congenital or acquired abnormalitites of heart anatomy. Most frequent valve abnormalities i.e. aortic valve stenosis and mitral valve insufficiency have recently been the third most common heart diseases after ischaemic heart disease and hypertension.

Aim: Clinical, biochemical and echocardiographic assessment of patients with aortic valve stenosis. The analysis of comorbidities and pharmacological treatment.

Material and methods: Epidemiological analysis of patients with aortic valve stenosis hospitalized in the Department of Invasive Cardiology of the University Hospital in Bialystok between 2006-2010. Patients were divided into three groups with benign, moderate and significant aortic valve stenosis.

Results and conclusions: Among 226 patients 48% had significant aortic valve stenosis. Aortic valve stenosis was more frequent in men, however it was mainly at benign and moderate stage. With increasing severity of the defect, number of women in the study group have risen. The severity of the defect, assessed by echocardiography, was associated with changing parameters such as left ventricular wall hypertrophy and left ventricle size. Comorbidities such as ischaemic heart disease, a history of myocardial infarction, atrial fibrillation presented higher prevalence in the group with benign aortic valve stenosis while chronic kidney disease was significantly more frequent among patients with severe aortic valve stenosis. Drugs such as ACE inhibitors, antiplatelet drugs, anticoagulants, cardiac glycosides were administered according to the severity of the defect.