Artykuł poglądowy
Farmakodynamika, farmakokinetyka, interakcje z innymi lekami, toksyczność i skuteczność kliniczna inhibitorów pompy protonowej – czy różnice są istotne?

Inhibitory pompy protonowej (omeprazol, lanzoprazol, pantoprazol, rabeprazol i esomeprazol) są powszechnie stosowane w leczeniu choroby refluksowej przełyku i innych schorzeń przewodu pokarmowego związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu żołądkowego. Cechuje je zasadniczo podobny mechanizm działania. Są one metabolizowane w wątrobie za pośrednictwem układu cytochromu P450 (CYP). Wszystkie są skuteczne i mogą być bezpiecznie stosowane. Różne tempo aktywacji, miejsca wiązania w obrębie H⁺/K⁺-ATP-azy, współudział poszczególnych izoenzymów CYP zaangażowanych w ich metabolizm przekładać się mogą na interakcje z innymi lekami, toksyczność, początek działania i stopień zahamowania wydzielania HCl. Brak jednak podstaw, by twierdzić, że obserwowane różnice w skuteczności klinicznej są istotne.

Proton pump inhibitors (omeprazole, lansoprazole, pantoprazole, rabeprazole, esomeprazole) are commonly used for the treatment of gastro-oesophageal reflux disease and other acid-related gastrointestinal disorders as well. They all have a broadly similar mechanism of action and are metabolised in the liver via cytochrome P450 (CYP). They all have proved to be highly effective and generally safe. Different activation rates, binding sites within the H⁺/K⁺-ATPase and contribution of each CYP isoenzyme in their metabolism may produce differences in the potential for drug interactions and toxicity as well as onset and level of acid suppression. However, there is very little evidence to state that the differences in clinical efficacy of the five proton pump inhibitors are significant.