Artykuł poglądowy
Ocena czynności mioelektrycznej żołądka u dzieci i młodzieży z kwaśnym refluksem żołądkowo-przełykowym

W ostatnich latach badaniem budzącym duże zainteresowanie i nadzieje jest elektrogastrografia (EGG). Ze względu na nieinwazyjny charakter może być powszechnie stosowana w diagnostyce czynnościowych zaburzeń przewodu pokarmowego, w tym refluksu żołądkowo-przełykowego (GER). Cel pracy: Analiza czynności mioelektrycznej żołądka u dzieci i młodzieży z kwaśnym refluksem żołądkowo-przełykowym. Materiał i metody: Do badań zakwalifikowano 130 dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat, diagnozowanych w Katedrze i Klinice Pediatrii, Alergologii i Gastroenterologii z powodu podejrzenia refluksu żołądkowo-przełykowego. U wszystkich pacjentów wykonano 24-godzinne badanie pH-metryczne przełyku i elektrogastrografię. Na podstawie wyników badania pH-metrycznego pacjentów podzielono na dwie grupy: • grupa I – z kwaśnym refluksem żołądkowo-przełykowym; n=100, • grupa II – bez kwaśnego refluksu żołądkowo-przełykowego; n=30. Czynność mioelektryczną żołądka badano za pomocą przezskórnej wielokanałowej elektrogastrografii z wykorzystaniem aparatu POLYGRAM NET™. Analizie poddano następujące parametry elektrogastrograficzne: przed- i poposiłkowe wartości dominującej częstotliwości (DF), dominującej mocy (DP), wartości odsetkowe normogastrii, bradygastrii, tachygastrii, arytmii, współczynnik niestabilności częstotliwości (DFIC) i mocy (DPIC) zarejestrowane przez każdą z czterech aktywnych elektrod C1, C2, C3, C4 oraz wartości odsetkowe SWC dla każdej pary elektrod. Wyniki: U pacjentów z grupy I w porównaniu z grupą II przed posiłkiem stwierdzono istotnie statystycznie wyższy odsetek arytmii rejestrowanych przez elektrody C2 i C3 (odpowiednio 27,48% vs 20,54%; p=0,04 i 26,49% vs 16,86%; p=0,004), znamiennie statystycznie niższy odsetek tachygastrii w C1 (2,61% vs 2,67%; p=0,036) oraz znamiennie statystycznie niższy odsetek normogastrii w C3 (69,4% vs 79,47%; p=0,007). W grupie I w okresie przedposiłkowym stwierdzono też znamiennie statystycznie wyższy współczynnik niestabilności mocy (DPIC) 1,5% vs 1,1%; p=0,012 w C2 i znamiennie statystycznie niższy odsetek SWC dla pary elektrod C1 i C3 (62,53% vs 69,16%; p=0,039). W okresie poposiłkowym w grupie I znamiennie statystycznie wyższy był odsetek arytmii w C2 i C3 (14,78% vs 10,81%; p=0,023 i 17,63% vs 10,28%; p=0,003) i bradygastrii w C4 (5,77% vs 3,83%; p=0,046) oraz znamiennie statystycznie niższy odsetek normogastrii w C3 (70,42% vs 78,15; p=0,046). Wnioski: Wyniki badań własnych potwierdzają występowanie zaburzeń czynności mioelektrycznej żołądka u dzieci i młodzieży z kwaśnym refluksem żołądkowo-przełykowym zarówno w okresie przed-, jak i poposiłkowym. Zaburzenia te polegają głównie na zwiększeniu odsetka arytmii.

Electrogastrography (EGG) is study with big interest and hope in last years. Uninvasion character of electrogastrography may have wide employment in diagnostician of digestive tract in it gastrooesophageal reflux. The aim of the study was analyze gastric myoelectrical activity in children and youth with gastrooesophageal acid reflux. Material and methods: 130 children and youth aged 6 to 18 years were diagnosed in Chair and Clinic of Pediatrics, Allergology and Gastroenterology by the reason of suspicion gastrooesophageal reflux. All patients had 24-hour pH-metry and electrogastrography. Patients were divided into two groups on base of result pH-metry. Group I – with gastrooesophageal acid reflux n=100. Group II – without gastrooesophageal acid reflux n=30. Gastric myoelectrical activity was performed using multichannel electrogastrography (POLIGRAM NETTM). The analysis of EGG included: dominant frequency (DF), the power of the dominant frequency (DP), percentage of normal, bradygastria, tachygastria, arrhythmia, dominant frequency instability coefficient (DFIC), dominant power instability coefficient (DPIC) recorded from each of four channels (C1, C2, C3, C4) and average percentage slow wave coupling (%SWC) among channels. Results: In comparison to patients of group II in group I were recorded significantly higher percentage of arrhythmia frequency in C2 and C3 (27.48% vs 20.54%; p=0.04 and 26.49% vs 16.86%; p=0.004), significantly lower percentage of tachygastria frequency in C1 (2.61% vs 2.67%; p=0.036) and significantly lower percentage of normogastria frequency in C3 (69.4% vs 79.47%; p=0.007). In group I fasting were observed significantly higher dominant power instability coefficient (DPIC) (1.5% vs 1.1%; p=0.012) in C2 and significantly lower percentage of SWC in C1 C3 (62.53% vs 69.16%; p=0.039). In group I postprandialy were observed significantly higher percentage of arrhythmia frequency in C2 and C3 (14.78% vs 10.81%; p=0.023 and 17.63% vs 10.28%; p=0.003), significantly higher percentage of bradygastria frequency in C4 (5.77% vs 3.83%; p=0.046) and significantly lower percentage of normogastria frequency in C3 (70.42% vs 78.15%; p=0.046). Conclusion: The own results confirm that disturbances of gastric myoelectrical activity in children and youth with gastrooesophageal acid reflux were equal in period before and after meal. The disturbances concerned mainly boost of arrhythmia frequency.