Biopsja w kolonoskopii u chorych z NChZJ z podejrzeniem zakażenia wirusem CMV – jak wykonywać?
Autor: Andrzej Kordas
Data: 18.08.2015
Źródło: McCurdy JD, Enders FT, Jones A i wsp. Detection of Cytomegalovirus in Patients with Inflammatory Bowel Disease: Where to Biopsy and How Many Biopsies? Inflamm Bowel Dis 2015 Aug 13. [Epub ahead of print]
Zakażenie wirusem cytomegalii (CMV) może w istotny, negatywny sposób wpływać na przebieg chorób zaliczanych do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit (NChZJ) - zarówno wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (WZJG), jak i choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC).
W przypadku np. WZJG, aktywne zakażenie może być przyczyną ciężkiego, steroidoopornego przebiegu choroby. Właściwa diagnoza infekcji oportunistycznej daje szansę na skuteczną farmakoterapię.
Diagnostyka zakażenia CMV, wikłającego przebieg NChZJ, nastręcza jednak wiele trudności. Podstawą rozpoznania jest wykrycie obecności wirusa w bioptatach jelita grubego, pobranych w czasie kolonoskopii. Pojawia się jednak pytanie – skąd pobierać tkankę oraz ile biopsji jest niezbędnych, by zwiększyć wykrywalność zakażenia. Na łamach czasopisma Inflammatory Bowel Disease ukazała się praca, poświęcona temu zagadnieniu.
McCurdy i wsp. przeprowadzili retrospektywną analizę na grupie 68 chorych z NChZJ, diagnozowanych w latach 2005 - 2011, u których potwierdzono zakażenie CMV. Diagnoza zakażenia CMV opierała się na ocenie histologicznej z barwieniem hematoksyliną i eozyną (H + E), detekcji antygenów wirusa metodami immunohistochemicznymi i/lub metodą hybrydyzacji in situ.
Autorzy oszacowali, że w przypadku chorych z WZJG badaniem optymalnym jest sigmoidoskopia z pobraniem 11 biopsji z lewej części jelita grubego. W przypadku ChCL – należy wykonać kolonoskopię z pobraniem16 biopsji. Takie postępowanie daje co najmniej 80% prawdopodobieństwa wykrycia zakażenia CMV.
Diagnostyka zakażenia CMV, wikłającego przebieg NChZJ, nastręcza jednak wiele trudności. Podstawą rozpoznania jest wykrycie obecności wirusa w bioptatach jelita grubego, pobranych w czasie kolonoskopii. Pojawia się jednak pytanie – skąd pobierać tkankę oraz ile biopsji jest niezbędnych, by zwiększyć wykrywalność zakażenia. Na łamach czasopisma Inflammatory Bowel Disease ukazała się praca, poświęcona temu zagadnieniu.
McCurdy i wsp. przeprowadzili retrospektywną analizę na grupie 68 chorych z NChZJ, diagnozowanych w latach 2005 - 2011, u których potwierdzono zakażenie CMV. Diagnoza zakażenia CMV opierała się na ocenie histologicznej z barwieniem hematoksyliną i eozyną (H + E), detekcji antygenów wirusa metodami immunohistochemicznymi i/lub metodą hybrydyzacji in situ.
Autorzy oszacowali, że w przypadku chorych z WZJG badaniem optymalnym jest sigmoidoskopia z pobraniem 11 biopsji z lewej części jelita grubego. W przypadku ChCL – należy wykonać kolonoskopię z pobraniem16 biopsji. Takie postępowanie daje co najmniej 80% prawdopodobieństwa wykrycia zakażenia CMV.
Przegląd Gastroenterologiczny
