Częstotliwość urazów oczu u dzieci w aglomeracji wrocławskiej — rola pielęgniarki w opiece nad dziećmi z uszkodzeniem narządu wzroku

Wstęp. Urazy oczu stanowią u dzieci główną przyczynę niepełnosprawności spowodowanej jednostronnym ubytkiem lub utratą wzroku.
Powstałe w konsekwencji urazu ubytki wzroku oraz upośledzenie rozwojowe pociągają za sobą długotrwałe skutki finansowe oraz obniżenie
jakości życia pacjentów.

Cel pracy. Celami pracy są: 1) określenie liczby przyjęć pacjentów na ostry dyżur Kliniki Okulistyki Akademii Medycznej we Wrocławiu,
z uwzględnieniem odsetka przyjętych dzieci; 2) ustalenie częstotliwości występowania poszczególnych grup urazów u dzieci i porównanie
tych danych z informacjami z dostępnego piśmiennictwa; 3) opracowanie klasyfikacji urazów oczu u dzieci w oparciu o piśmiennictwo
oraz doświadczenia własne autorów oraz 4) opis specyfiki opieki pielęgniarskiej nad dziećmi z urazami oczu.

Materiał i metody. Dane zebrano na podstawie zapisów w książkach przyjęć pacjentów Kliniki Okulistycznej AM we Wrocławiu z rozpoznaniem
typu urazu. Ustalono zarówno ogólną szacowaną liczbę przyjęć w aglomeracji wrocławskiej, jak i liczbę przyjętych dzieci, a także poszczególne
rodzaje urazów u dzieci oraz ich częstość. Wyniki ukazano w formie tabel i rycin. Badanie odbywało się na przestrzeni 10 miesięcy 2010 roku.

Wyniki i wnioski. W czasie badania zostało przyjętych na oddział 5100 pacjentów. Urazy oka i jego okolicy stanowiły 33,5% zgłoszeń. Ze
wszystkich zgłoszonych urazów zaledwie około 7% dotyczyło dzieci w wieku do 16 rż. Wśród urazów narządu wzroku u dzieci najliczniejszą
grupę stanowiły ciała obce spojówki lub rogówki (37,3%), po nich zaś urazy tępe (26,3%) i zadrażnienia i rany powierzchniowe
rogówki (25,4%).
Urazy oczu zdarzają się dość często, jednak jedynie niewielki odsetek z tych urazów dotyczy dzieci i jest poważny. Przeważającej części
urazów dałoby się zapobiec, dlatego ogromne znaczenie ma edukacja dzieci i rodziców, nadzór nad dziećmi i stosowanie środków ochronnych
przy wykonywaniu czynności zwiększonego ryzyka. Dużą rolę odgrywa w tym personel pielęgniarski.