Czynniki predysponujące do rozwinięcia się zespołu majaczeniowego u chorych hospitalizowanych na oddziale geriatrycznym

Wstęp. Majaczenie to ostre zaburzenie procesów poznawczych współistniejące z zaburzeniami świadomości, rytmu snu i czuwania oraz aktywności psychoruchowej. Występuje u 30–50% pacjentów oddziałów geriatrycznych, o 25–33% zwiększa śmiertelność.

Cel. Celem badania była analiza częstości występowania czynników ryzyka i określenie czynników predykcyjnych majaczenia u osób hospitalizowanych na oddziale geriatrycznym.

Materiał i metody. Badaniem objęto 200 kolejnych chorych przyjętych na oddział o średniej wieku 80,3 ± 7,58 lat ( ± SD) — 65% kobiet i 35% mężczyzn, których podzielono na grupę D (wystąpienie delirium) i N (bez objawów). Samodzielność i zdolność poruszania się oceniono według skali Barthel i IADL, natężenie bólu według VAS lub DOLOPLUS, stan umysłowy według MMSE, występowanie depresji według GDS, występowanie objawów majaczenia według skali CAM, głębokość majaczenia według DOM, pobudzenie — sedację według RASS.

Wyniki. Grupa D liczyła 11, grupa N — 189 chorych. Do najczęstszych czynników ryzyka delirium należały: brak możliwości samoopieki (91% vs. 53%, p < 0,000), otępienie (73% vs. 39%, p < 0,000), ból (67% vs. 39%, p < 0,000), niechęć do przyjmowania posiłków (64% vs. 2%, p < 0,000), utrata mobilności (55% vs. 27%, p < 0,000), odwodnienie (27% vs. 6%, p < 0,000), benzodiazepiny (18% vs. 2%, p < 0,000), upadek w trakcie hospitalizacji (18% vs. 2%, p < 0,000), odleżyny (27% vs. 4%, p < 0,000), neuroleptyki (45% vs. 21%, p = 0,001), nietrzymanie moczu (64% vs. 39%, p = 0,001), zakażenie dróg moczowych (36% vs. 16%, p = 0,002), cewnikowanie pęcherza moczowego (27% vs. 12%, p = 0,013).

Wnioski. Chorzy z majaczeniem obarczeni byli większą liczbą czynników ryzyka delirium niż pacjenci w grupie kontrolnej. U tych chorych zaobserwowano przedłużenie okresu hospitalizacji.

Problemy Pielęgniarstwa 2015; 23 (1): 46–50

Introduction. Delirium is acute cognitive disorder comorbid with impaired consciousness, the rhythm of sleep and wakefulness and psychomotor activity. It occurs in 30-50% of patients on geriatric wards. Increases of 25–33% mortality.

Aim. The aim of the study was to analyze the prevalence of risk factors and to identify predictors of delirium in patients hospitalized in the geriatric ward.

Material and methods. The study included 200 consecutive patients admitted to the Geriatric Ward an average age of 80.3 ± 7.58 years ( ± SD) — 65% of women and 35% of men, were divided into group D (with symptoms of delirium) and group N (no symptoms). Independence and the ability to move rated by the Barthel scale, and IADL, the intensity of pain by VAS or DOLOPLUS, mental status by MMSE, presence of depression by GDS, occurrence of delirium by CAM scale, depth of delirium by DOM, agitation-sedation by RASS.

Results. Group D consisted of 11, N — 189 patients. The most common risk factors for delirium were: dependence (91% vs. 53%, p < 0.000), dementia (73% vs. 39%, p < 0.000), pain (67% vs. 39%, p < 0.000), aversion to food intake (64% vs. 2%, p < 0.000), loss of mobility (55% vs. 27%, p < 0.000), dehydration (27% vs. 6%, p < 0.000), benzodiazepines (18% vs. 2%, p < 0.000), fall during hospitalization (18% vs. 2%, p < 0.000), pressure ulcers (27% vs. 4%, p < 0.000), neuroleptics (45% vs. 21%, p = 0.001), urinary incontinence (64% vs. 39%, p = 0.001), urinary tract infection (36% vs. 16%, p = 0.002), bladder catheterization (27% vs. 12 %, p = 0.013).

Conclusions. Patients with delirium were saddled with more risk factors for delirium than patients in the control group. In these patients showed an extension of the period of hospitalization.

Nursing Topics 2015; 23 (1): 46–50