Renal artery embolization in renal cell carcinoma patients

Embolizacja jest zabiegiem polegającym na wprowadzeniu do światła naczynia krwionośnego obcego materiału przez cewnik angiograficzny w celu przerwania dopływu krwi do narządu lub określonego obszaru naczyniowego. Embolizacja powoduje powstanie miejscowego niedokrwienia lub rozwinięcia się ostrego zawału. Za pionierów embolizacji uznaje się Nussbauma i Bauma [1], którzy poprzez cewnik wprowadzony wybiórczo do tętnicy krezkowej górnej i/lub dolnej podawali preparaty obkurczające łożysko naczyniowe (wazopresynę) w celu zahamowania krwawień z jelit i żylaków przełyku.
W chwili obecnej embolizacja najczęściej znajduje zastosowanie w krwotokach, wadach naczyniowych oraz w nowotworach. W ostrych i przewlekłych krwotokach embolizacja może być jedyną metodą leczenia, wtedy gdy leczenie operacyjne nie jest wskazane, lub może być postępowaniem poprzedzającym zabieg operacyjny.
W nowotworach embolizację stosuje się najczęściej w raku nerki, raku pęcherza moczowego i stercza, w nowotworach wątroby, nowotworach dróg rodnych, nowotworach wewnątrzczaszkowych (oponiak) i nowotworach twarzoczaszki (włókniak młodzieńczy). Embolizacja może być wstępną lub ostateczną metodą leczenia, szczególnie w guzach dobrze unaczynionych lub hormonalnie czynnych. Embolizację zawsze poprzedza badanie angiograficczne, które potwierdza rozpoznanie i jest podstawą doboru warunków technicznych, tj. ilości i rodzaju materiału embolizacyjnego, rodzaju cewnika, dróg dojścia.

Materiały stosowane do embolizacji są pochodzenia biologicznego (kawałki mięśni, tkanki tłuszczowej lub opony twardej, skrzepy krwi) lub niebiologicznego (Spongostan, Gelfoam, Oxycel, alkohol poliwinylowy i etylowy, kulki szklane, metalowe i akrylowe, Silastic, klej cyjanoakrylowy, balony odczepialne, spiralki Gianturco-Anderson-Wallace [G-A-W] i inne). Obecnie najczęściej stosuje się żelatynowe gąbki hemostatyczne, np. Gelfoam, Spongostan, których czas resorpcji ocenia się nawet do 50 dni od embolizacji [18]. W zależności od zastosowanych materiałów embolizacyjnych, umiejscowienia tych materiałów i wynikających stąd skutków biologicznych, embolizację można podzielić na:
- centralną – zamknięcie głównego pnia tętnicy z pozostawieniem drożności jego rozgałęzień. W tych warunkach może dochodzić do rozwoju krążenia obocznego, co zapobiega martwicy na poziomie tkankowym;
- obwodową – zamknięcie wszystkich naczyń tętniczych do średnicy...


View full text...