FDA zarejestrowała niwolumab do leczenia chorych na raka wątroby
Autor: Marta Koblańska
Data: 25.10.2017
Źródło: FDA/KS
Amerykańska Agencja Żywności i Leków (Food and Drug Administration, FDA) zarejestrowała w ramach przyspieszonej procedury niwolumab (Opdivo) do leczenia chorych na raka wątrobowokomórkowego (hepatocellular carcinoma, HCC), otrzymujących wcześniej sorafenib. Zalecana dawka wynosi 240 mg dożylnie w 60-minutowym wlewie co 2 tygodnie do progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności.
Do badania rejestracyjnego fazy I/II CheckMate-040 włączono 154 chorych na HCC (mediana wieku, 63 lata; zakres, 19–81 lat) leczonych wcześniej sorafenibem. Chorzy otrzymywali niwolumab w dawce 3 mg/kg IV co 2 tygodnie. Łącznie 22 chorych (14,3%) odpowiedziało na leczenie niwolumabem (95% CI, 9,2%–20,8%), w tej grupie odnotowano 3 odpowiedzi całkowite (1,9%) i 19 odpowiedzi częściowych (12,3%). Mediana czasu do odpowiedzi wyniosła 2,8 miesiąca. U większości odpowiadających (91%) czas trwania odpowiedzi wynosił 6 miesięcy lub więcej, a u ponad połowy (55%) 12 miesięcy lub dłużej. Uzyskanie odpowiedzi było niezależne od poziomu ekspresji PD-L1.
Działania niepożądane odnotowane w badaniu CheckMate-040 obejmowały ból brzucha (34%), kaszel (23%), zmniejszenie apetytu (22%), biegunkę (27%), zmęczenie (38%), bóle mięśniowo-kostne (36%), świąd (27%) i wysypkę (26%). U 11% chorych dziuałani8a niepożądane prowadziły do przerwania leczenia, a u 32% do opóźnienia podawania kolejnego cyklu. Ciężkie działania niepożądane wystapiły u 49% chorych, a najczęstsze z nich (≥ 2%) obejmowały ból, płyn w jamie otrzewnej, bóle pleców, pogorszenie stanu fizycznego oraz gorączkę. Związane z leczeniem zwiększenie stężenia bilirubiny oraz aktywności aminotransferazy alaninowej i asparaginianowej 3 i 4 stopnia odnotowano odpowiednio u 7%, 18% i 11% chorych otrzymujących niwolumab.
Leczenie niwolumabem wiąże się także z licznymi zagrożeniami, obejmującymi zapalenie jelita grubego, toksyczność płodowo-zarodkową, zapalnie mózgu, endokrynopatie, zapalenie wątroby, niezakaźne zapalenie płuc o podłożu immunologicznym, reakcje związane z wlewem leku, zapalenie i zaburzenie czynności nerek oraz reakcje skórne. Łącznie 8 uczestniczących w badaniu chorych (5%) konieczne było systemowe zastosowanie kortykosteroidów z powodu zapalenia wątroby o podłożu immunologicznym.
Działania niepożądane odnotowane w badaniu CheckMate-040 obejmowały ból brzucha (34%), kaszel (23%), zmniejszenie apetytu (22%), biegunkę (27%), zmęczenie (38%), bóle mięśniowo-kostne (36%), świąd (27%) i wysypkę (26%). U 11% chorych dziuałani8a niepożądane prowadziły do przerwania leczenia, a u 32% do opóźnienia podawania kolejnego cyklu. Ciężkie działania niepożądane wystapiły u 49% chorych, a najczęstsze z nich (≥ 2%) obejmowały ból, płyn w jamie otrzewnej, bóle pleców, pogorszenie stanu fizycznego oraz gorączkę. Związane z leczeniem zwiększenie stężenia bilirubiny oraz aktywności aminotransferazy alaninowej i asparaginianowej 3 i 4 stopnia odnotowano odpowiednio u 7%, 18% i 11% chorych otrzymujących niwolumab.
Leczenie niwolumabem wiąże się także z licznymi zagrożeniami, obejmującymi zapalenie jelita grubego, toksyczność płodowo-zarodkową, zapalnie mózgu, endokrynopatie, zapalenie wątroby, niezakaźne zapalenie płuc o podłożu immunologicznym, reakcje związane z wlewem leku, zapalenie i zaburzenie czynności nerek oraz reakcje skórne. Łącznie 8 uczestniczących w badaniu chorych (5%) konieczne było systemowe zastosowanie kortykosteroidów z powodu zapalenia wątroby o podłożu immunologicznym.
