Farmakologiczne możliwości leczenia zaburzeń libido

Zaburzenia seksualne związane z cyklem reakcji seksualnej są częstym problemem w populacji ogólnej. Przyczyny zaburzeń seksualnych mogą być różne i złożone, podobnie jak ich leczenie. Podstawą prawidłowych funkcji seksual­nych jest brak patologii w budowie i funkcjonowaniu części układu nerwowego związanych z reakcją seksualną i w narządach płciowych, prawidłowa czynność gonad z prawidłowym stężeniem estrogenów, progesteronu i testosteronu oraz brak zaburzeń somatycznych, psychologicznych i psychiatrycznych, mogących zakłócać funkcje seksualne, albo jak w przypadku problemów medycznych – konieczność stosowania leków z objawami niepożądanymi w postaci zaburzeń seksualnych. W leczeniu zaburzeń seksualnych możliwe są różne strategie, obejmujące psychoterapię, farmakoterapię/hormonoterapię, modyfikację leczenia farmakologicznego powodującego objawy niepożądane w postaci dysfunkcji seksualnych lub metody zabiegowe. Autorzy dokonali przeglądu badań klinicznych, poszukując danych dotyczących farmakologicznego leczenia zaburzeń pożądania. W aspekcie farmakologicznego leczenia zaburzeń pożądania większość badań ma charakter opisów przypadków, serii przypadków i badań przeprowadzonych na małych grupach osób. Farmakologiczne leczenie zaburzeń pożądania powinno być zarezerwowane do leczenia pierwotnych zaburzeń seksualnych albo wspomagającego leczenia psychogennych i somatogennych zaburzeń. Leczenie w każdym przypadku wymaga personalizacji, a w sytuacji braku poprawy podejmowania kolejnych prób z wykorzystaniem dostępnych danych z publikacji klinicznych.

Sexual dysfunction related to the sexual response cycle is a common problem in the general population. The causes of sexual dysfunction can be varied and complex, and so can be their treatment. The condition of normal sexual function is the lack of pathologies in the structure and functioning of the nervous system related to the sexual reaction and in the genital organs, proper gonadal function with the correct concentration of estrogens, progesterone and testosterone, and the absence of somatic, psychological and psychiatric disorders that may interfere with sexual functions, or, as in the case of medical problems, the use of drugs with side effects in the form of sexual dysfunction. Various strategies are possible in the treatment of psychiatric disorders, including psychotherapy, pharmacotherapy/hormone therapy, modification of pharmacological treatment causing adverse effects of sexual dysfunction, or surgical methods. The authors reviewed clinical trials for data on pharmacological treatment of desire dysfunction. In the aspect of pharmacological treatment of libido dysfunction, most studies are in the form of case reports, case series and studies conducted on small groups of people. Pharmacological treatment of libido dysfunction should be reserved for the treatment of primary sexual dysfunction or the adjunctive therapy of psychogenic and somatogenic dysfunction. Treatment in each case requires personalization, and in the event of no improvement, subsequent attempts using available data from clinical publications.